Μάνα είναι μόνο μία
Βγαίνοντας στο ξέσπασμα της αυγής από το σπίτι μου, σπάει τα ρουθούνια μου η μυρωδιά της φλεβαρινής προ – ανοιξιάτικης επίδοσης της μακεδονικής γης. Είναι τόσο απερίγραπτη, που μόνο η φυσική εμπειρία μπορεί να απεικονίσει μέρος μόνο της πραγματικής της υφής. Κι όμως. Δεν είναι η πρώτη φορά. Από μωρό παιδί έχω την ίδια γλυκιά μυρωδάτη ανάμνηση. Οι γιοί μου τώρα, όπως κι εγώ πριν. Εκείνο που δεν μου ήταν δυνατόν να ξεχωρίσω, ήταν μια πηχτή ξινόγλυκη μυρωδιά, που εμβόλιζε τη συνολική εικόνα και προσπαθούσε εναγωνίως να ανέλθει στην επιφάνεια, σαν να ήταν οξυγόνο ζωής η αναζήτηση.