Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ.

Πυρ κατά ριπάς..............από τα ορύγματα της Γουμένισσας.

Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος.

25 χρόνια από την Πτώση του Τείχους : Οι επαναστάσεις γίνονται και ανήκουν στο λαό.

Νοέμβρης 1989. Ο Γκορμπατσόφ και η περεστρόικα σαρώνουν τον ψυχρό πόλεμο και καθιερώνουν νέα τάξη πραγμάτων στον κόσμο.  Μετά το ich bin ein Berliner του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι στις 26 Ιουνίου 1963 ενώπιον χιλιάδων, στο γκρέμισμα του «τείχους του αίσχους» κατά Μπραντ. Χιλιάδες νεκροί κατά τη διάρκεια της περιόδου του όνειδος, πρώτο θύμα η ελευθερία και η δημοκρατία, νίκη τελικά της κοινής λογικής. Αλλά και άνοιγμα της κερκόπορτας στα τσακάλια της δυτικότροπης νεοφιλελεύθερης πολιτικής της ισοπέδωσης δικαιωμάτων αιώνων, με εκατόμβες θυσιών των απλών ανθρώπων της μεσαίας κυρίως τάξης. Σοφία αρχαίων προγόνων : Ουδέν κακό αμιγές καλού. Και αντιστρόφως : μαζί με τα καλά καταφτάνουν και ανεπιθύμητα.  

Διαχρονικά οι επαναστάσεις στρέφονταν ενάντια στο κατεστημένο. Χαρακτηρίζονταν από ορμή, διάθεση, όρεξη αλλαγής, σαρωτική λογική και πολλά υποσχόμενη κοσμική αναδημιουργία, με την υπογραφή των νεανίδων στα χρόνια της αμφισβήτησης. Ο Μάης του ’68 για παράδειγμα, υπήρξε μια μαζική, αυθόρμητη έκρηξη φοιτητών, η οποία προκάλεσε την άμεση και σπασμωδική αντίδραση του κρατικού μηχανισμού για έναν και μόνο λόγο : δεν μπορούσαν να τους καταλάβουν.

Το δικό μας Πολυτεχνείο, έδωσε την ευκαιρία και σε άλλους εκτός των «τυχερών» φοιτητών να συμμετάσχουν σε μια κρίσιμη εθνική καμπή της φυλής. Όσοι το κατάλαβαν.    Όσοι δεν αντιλήφθηκαν τη δύναμη της στιγμής, έμειναν στην ανωνυμία της ιστορίας. Δεν εννοώ προσωπικά, αλλά κοσμικά, ως ομάδα συμμετοχής σε μια διακεκριμένη προσπάθεια αλλαγής του ρου της πορείας της οντότητας του δομικού σχεδιασμού της κοινωνίας μας.

Η Γαλλική Επανάσταση ξέσπασε λόγω του ότι η κατάσταση των αστικών πληθυσμών ήταν τεταµένη εξαιτίας της κακής σοδειάς και της μεγάλης αύξησης της τιµής του ψωµιού. Και αυτές οι εντάσεις μεγεθύνονταν από την άρνηση των προνομιούχων τάξεων να σηκώσουν αυτές έστω και το παραμικρό φορολογικό βάρος. Οι αγανακτισμένοι της Ισπανίας, οι Podemos, είναι ήδη στα από τα πρώτα κόμματα στη χώρα τους και στην Ελλάδα οι αντίστοιχοι, ανοργάνωτοι όμως, ρυθμίζουν σε μεγάλο βαθμό το πολιτικό σκηνικό.

Ο εικοσιδυάχρονος νεαρός φοιτητής Γιαν Πάλατς, έμεινε στην ιστορία όταν αυτοπυρπολήθηκε στην «Άνοιξη της Πράγας» και ο λαός έκανε έντονη την παρουσία του στην εξέγερση για την παραχώρηση συντάγματος το Σεπτέμβρη του 1843 στην, από τότε ονομαζόμενη, πλατεία Συντάγματος, στην Αθήνα. Κορυφαία, βέβαια, επαναστατική στιγμή στην Ιστορία για μας τους Έλληνες η Ελληνική Επανάσταση για την Ελευθερία το 1821 ενάντια σε όλα τα δεδομένα και κατεστημένα της εποχής.

Η Πτώση του Τείχους αποτέλεσε την αρχή του τέλους για τις χώρες του ανατολικού μπλοκ και μια στροφή στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όπως και στις προαναφερόμενες, έτσι και σ’ αυτήν την επανάσταση υπάρχει παρουσία μόνο λαού και όχι ηγετών. Στις μεγαλύτερες στιγμές της αλλαγής της πορείας του κόσμου οι ηγέτες του ήρθαν μετά. Ο λαός καθοδηγούσε, με το αισθητήριό του θέλετε, με την άγνοια του, την ορμή , την αποφασιστικότητα ή την οργή του, και ανέβαζε στο βάθρο του χρόνου ανώνυμα τα γεγονότα. Αργότερα αναγκαστικά ερχόταν οι ρυθμιστές ώστε να ομαλοποιήσουν, να κατευνάσουν, να σταθεροποιήσουν τις αναταράξεις που είχαν προκληθεί.

Νοέμβρη όμως στη Γερμανία και μάλιστα την ίδια ακριβώς μέρα, 9 ξημερώνοντας 10, έχει και μια άλλη επέτειος που δεν θα πρέπει να λησμονείται : Η Νύχτα των Κρυστάλλων, όταν οι ναζί κατέστρεψαν, έκαψαν, δήωσαν, σκότωσαν τους Εβραίους συμπολίτες τους, για να αρχίσει η ναζιστική θηριωδία να θεριεύει και να απειλεί την ανθρωπότητα.

Όλα Νοέμβρη γίνονται εκεί στη Γερμανία. Και για μας Νοέμβρη παίρνονται οι αποφάσεις στο Eurogroup. Λέτε η Μέρκελ να ετοιμάζει τίποτα ;

Υ.Γ. Υπήρξαν και άλλες πολλές επαναστάσεις στις οποίες ηγούνταν ηγέτες της εποχής (Μάο Τσε Τουνγκ, Μπολσεβίκοι, Βάτσλαβ Χάβελ, Λεχ Βαλέσα και άλλοι) αλλά τα χαρακτηριστικά των κινήσεων εμπεριέχουν άλλες παραμέτρους.