ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ;

Χρήστος Σαμαράς, δάσκαλος

Πού είναι ο μουσικός πολιτισμός στα σχολεία με τους μεγάλους Έλληνες μουσουργούς και τραγουδοποιούς ;


Πού είναι η το παιδευτικό θέατρο, εκτός από τα πανάκριβα κλειστά απαγορευτικά στο λαό Μέγαρα Μουσικής ;

Πού είναι η χωματερή που θα φιλοξενήσει τα σκουπίδια που ταΐζουμε τα παιδιά μας στην τηλεόραση ;

Πού είναι η απρόσμενη κανονική ανθρώπινη εργασία που δεν συσσωρεύει τις χιλιάδες νεανικές ψυχές στα κρεματόρια των τηλεοπτικών καναλιών ;

Πού είναι οι διανοούμενοι με ανατρεπτικές ιδεολογίες που υποχρεώνουν την αλλαγή του κοινωνικού ρου ;

Πού είναι τα παιδιά στη γειτονιά ;

Πού είναι οι αόρατοι παρόντες συγγραφείς και ποιητές που συνεχίζουν να ξετυλίγουν το κουβάρι της αρχαιοελληνικής γνώσης, έμπνευσης, φιλοσοφίας με παραλήπτη τον αμόρφωτο παιδευμένο λαό ;

Πού είναι η αποφασιστική, τυφλή, δίκαια Θέμιδα που ακουμπάει στοργικά την ψυχή του Έλληνα ;

Πού είναι οι ευεργέτες ;

Πού είναι οι στιχουργοί που ανασταίνουν τα πεθαμένο πνεύμα, γρασάρουν τα ένστικτα, καθιερώνουν σχολή ;

Πού είναι η αίσθηση της ασφάλειας, της χωριάτικης ελληνικής ανεμελιάς, της απόδοσης τιμών στον Ξένιο Δία ;

Πού είναι οι έκνομοι με μπέσα, μαγκιά, συνείδηση ;

Πού είναι η μαχόμενη, διεισδυτική, ειλικρινής, ανιδιοτελής δημοσιογραφία που δε φοβάται το πιστόλι της καταναγκαστικής είδησης ;

Πού είναι η πολιτεία αρωγός, δημιουργός, υποστηρικτής ;

Πού είναι το κρύο, οι μυρωδιές και οι χυμοί, τα κίτρινα φύλλα, ο γλυκός ζεστός ήλιος ;

Πού είναι η ελευθερία, ισότητα , αδελφοσύνη ;

Πού είναι η ομαδικότητα, η συνεργασία, η αποδοχή, η ανεκτικότητα, η αλληλεγγύη, η υπευθυνότητα ;

Πού είναι οι οδηγοί του κοπαδιού κρυμμένοι ;

Πού είναι τα μη υβριστικά σενάρια των κινηματογραφικών καλλιτεχνημάτων που σκόρπιζαν απλόχερα τη ζωή ;

Πού είναι οι φίλοι ;

Πού είναι τα μάτια που κοιτούν χαμηλά ;

Πού είναι τα σπάνια εξόριστα ελληνικά μυαλά της δημιουργίας της αϋλότητας της ύλης του πνεύματος ;

Πού είναι η καθαρή βροχή, ζωντάνια και βάλσαμο του κύκλου της ζωής και του θανάτου ;

Πού είναι η αξιοπρέπεια, η αισιοδοξία, η συμπόνια, ο έρωτας ;

Πού είναι η γαλάζια θάλασσα της ελευθερίας, του λευκού σύννεφου, του χαμένου χαμόγελου ;

Πού είναι η Ελλάδα που δεν καταρρέει ποτέ ;

Πού είναι το λαμπερό φως της πίστης που θερμαίνει την καρδιά των απόκληρων ;

Πού είναι η προσευχή και η σημαία που δακρύζει τα μάτια, ανατριχιάζει συθέμελα το κορμί, ταράζει την καρδιά ;

Πού είναι τα ανοικτά πνεύματα καταχωρημένα στα κατάστιχα της κατοπινής ιστορίας που διευρύνουν τους ορίζοντες, ακούν τους απροσάρμοστους, δέχονται τα μη παραγωγικά, τα μη λειτουργικά, τα μη πολιτικά ορθώς αποδεκτά ;

Πού είναι η αγάπη ;

Πού είναι η Ελλάδα ;




chsam65@gmail.com