Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Πυρ κατά ριπάς..............από τα ορύγματα της Γουμένισσας.

Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος.

Η ελληνική μυθολογία και η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.

Ο μύθος του Μινώταυρου : Ο Μίνωας τιμώρησε τους Αθηναίους απαιτώντας να του στέλνουν κάθε χρόνο επτά νέους και επτά νέες για το καταχθόνιο τέρας, ώσπου να λυτρώσει τελικά την πόλη του ο Θησέας. Κατά παρόμοιο τρόπο εκατοντάδες χιλιάδες νέοι της πατρίδας μας έγιναν βορά στο άλλο σύγχρονο «τέρας» των οικονομικών δολοφόνων, που έβαλαν στο στόχαστρο τη χώρα μας και αναγκάζονται να μεταναστεύσουν για εργασία σε άλλες χώρες, προκειμένου να γλυτώσουν τα τεράστια … τετρακόσια ευρώ που τους υπόσχονται οι μεγαλόσχημοι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες !

Κουμπώνει δε τέλεια και ο μύθος της Αργοναυτικής Εκστρατείας, καθώς οι μετανάστες φεύγουν στο όνομα μιας καλύτερης ζωής, αναζητώντας το δικό τους χρυσόμαλλο δέρας και αφήνοντας πίσω γονείς να σπαράζουν στο κλάμα. Όχι γιατί φεύγουν τα παιδιά τους, αλλά γιατί η πατρίδα τους, την οποία αγωνίστηκαν δεκαετίες να φτιάξουν και στην οποία δημιούργησαν, δεν μπορεί ( ξανά, για άλλη μια φορά) να κρατήσει στην αγκαλιά της τα παιδιά της. 

Και επειδή δεν μπορεί να τα κρατήσει στην μητρική γη, ώστε να εργαστούν σκληρά για να αναδείξουν μια υπερήφανη και ισχυρή πατρίδα, τα … «τρώει» όπως ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του. Ο εξευτελισμός των χαμηλών μισθών, ο νεποτισμός (που έχει την τιμητική του αυτές τις μέρες με τον απίστευτο Λιάπη), η διαφθορά που σπάει κόκκαλα με τις βαρύγδουπες και τρανταχτές αποκαλύψεις ( η κυνικότητα αυτών που έλαβαν τις μίζες διεκδικούν βραβείο παγκόσμιας πρωτοτυπίας, θράσους και    έπαρσης : Δεν θυμούνται ούτε πόσα πήραν, επειδή ήταν πάρα πολλές !!! Και ο άλλος τα πήρε τάχα για … δωρεά ! Ποιος νέος να μείνει σε αυτή τη χώρα όταν τόσο ξεδιάντροπα και απροκάλυπτα για πολλές δεκαετίες εκείνοι που ψηφίζαμε και στέλναμε στη Βουλή να μας εκπροσωπήσουν ως οι ικανότεροι, εντιμότεροι, δικαιότεροι της κοινωνίας, κατάκλεψαν ανενόχλητοι τον μόχθο του ελληνικού λαού και δημιούργησαν ταυτόχρονα το τεράστιο δημόσιο χρέος, το οποίο ζητούν τώρα από εμάς να ξεπληρώσουμε ;), είναι φυγόκεντρες δυνάμεις που συμμετέχουν στη Μεγάλη Φυγή και διαλύουν συστηματικά και μεθοδικά τη συνεκτικότητα, η οποία χαρακτηρίζει την ελληνική παραδοσιακή οικογένεια και τη σχέση της με την πατρίδα.     

Ο Μύθος του Σίσυφου :  «Το έγκλημα του Σίσυφου ήταν ότι κατόρθωσε να νικήσει το θάνατο και να ανατρέψει τη φυσική τάξη. Κατόρθωσε να κάνει πραγματικότητα ένα από τα πιο ουτοπικά όνειρα ολόκληρης της ανθρωπότητας, χωρίς όμως να σκέφτεται τις συνέπειες της πράξης του. Γνωστή είναι η μεταφορική χρήση της φράσης «Σισύφεια προσπάθεια» για να δείξουμε ότι η προσπάθεια κάποιου είναι ανώφελη, χωρίς να μπορεί να ολοκληρωθεί» - Βικιπαίδεια. Σισύφειο έργο και ανώφελη η προσπάθεια αποπληρωμής του τεράστιου δημόσιου χρέους, το οποίο δημιουργήθηκε κατά κύριο λόγο από τις εγκληματικές δωροδοκίες δημόσιων λειτουργών. Ενώ ορκίστηκαν πίστη στο Σύνταγμα και στους νόμους, η μόνη τους πίστη ήταν η τσέπη τους. Έτσι το κράτος αναγκάστηκε να δανειστεί υπέρογκα ποσά για τις όποιες προμήθειες, καθώς οι τιμές τους ανέβαιναν ραγδαία, αφού έπρεπε να καλυφθεί το δημιουργηθέν κενό.

Ο μύθος του Δαμοκλή : Η φράση Δαμόκλειος Σπάθη χρησιμοποιείται συμβολικά είτε για να δηλώσει μία επικείμενη μεγάλη καταστροφή ή την απειλή τιμωρίας μεγάλου μεγέθους. Τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός λαός βρίσκεται διαρκώς υπό καθεστώς απειλών, με αντάλλαγμα την πληρωμή των δόσεων που εξασφαλίζουν τη συνέχεια της λειτουργίας της Πολιτείας. Πάντα υποκύπτουμε στα προαπαιτούμενα, πάντα ανακαλύπτονται (εφευρίσκονται !) νέες απαιτήσεις, πάντα κινδυνεύουν τα φάρμακα, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, η ζεστασιά μας, το φαγητό μας, η ασφάλειά μας και πάει λέγοντας. Οπότε οι βουλευτές μας, με βαριά καρδιά, υποχρεωτικά και για .. τελευταία φορά υπογράφουν (ελπίζω όχι αδιάβαστα !) φαρδιά πλατιά τις νέες ισοπεδωτικές, ανελέητες, άδικες καρατομήσεις δικαιωμάτων των ανυπεράσπιστων πολιτών. (Αναρωτιέμαι τι θα πρέπει να διδάξω στους μαθητές μου για τη μαθηματική έννοια του τέλους, καθώς η ήδη υπάρχουσα έχει πλέον αναιρεθεί : δεν υπάρχει πλέον ένα τέλος αλλά … πολλά.) 

Ο μύθος του Προκρούστη είναι γνωστός. Σήμερα, αυτός που έχει παγιδευτεί στο κρεβάτι του σκληρού βασανιστή είναι ο ελληνικός λαός. Ανάλογα με τα κελεύσματα της Τριμερούς (δεν ακούγεται σαν εγκληματική οργάνωση ; Οι Τριάδες στην Κίνα, η Τριμερής στην Ευρώπη) παίρνονται τα κατάλληλα μέτρα, που άλλοτε τεντώνουν και άλλοτε κονταίνουν το … (κάποτε υπερήφανο) παράστημα του Έλληνα.

Μέσα σε όλα αυτά έφτασε τους εξήντα ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν καεί, λόγω φυσικά της έλλειψης θέρμανσης. Εξήντα ! Ούτε το εξήντα δεν γινόταν αυτό. Μέχρι πότε θα ανεχθεί ο λαός αυτήν την κατρακύλα ; Μέχρι πότε οι αδύναμοι θα πληρώνουν το άγος και το άχθος των ισχυρών ; Άραγε η Εκκλησία θα σκεφθεί ποτέ να ανακηρύξει κάποιους από αυτούς ως οσίους ή αγίους ; Κάποτε μαρτυρούσαν για την πίστη τους καιόμενοι ζωντανοί από τους Ρωμαίους (Άγιοι Δισμύριοι), τώρα θυσιάζονται για την ανέχειά τους αυτοπυρπολούμενοι ή παραδιδόμενοι ακούσια στις αδηφάγες φλόγες εκτοξευόμενες από τους τρομερούς σύγχρονους ποταπούς δράκους.

« Γιατί καίγεται ο κόσμος πατέρα ;»  «Δεν ξέρω παιδί μου».

Λες και δεν είναι αρκετό που καίγεται ο κόσμος,  έχουμε και επιδρομή της εφορίας σε λογαριασμούς μικροκαταθετών στις τράπεζες. Να αφήσουν κατά μέρος τους συνταξιούχους των πεντακοσίων ευρώ και τους λογαριασμούς των φτωχών καταθετών, που περιμένουν πώς και πώς μια κατάθεση από το ταμείο ανεργίας, ή από την πενιχρή τους μισθοδοσία για να πληρώσουν το πανάκριβο ρεύμα και την πανάκριβη θέρμανσή τους, γιατί θα αγριέψουν πολύ τα πράγματα και θα είναι απολύτως υπεύθυνοι για τις ανεξέλεγκτες καταστάσεις που θα προκύψουν. Ας ξεκινήσουν με τις λίστες που έχουν ήδη στα χέρια τους και με τους ζάμπλουτους απατεώνες και μιζαδόρους και να αφήσουν τον φτωχό στη μοίρα του.

Με μαθηματική έννοια  εφαρμοζόμενη πλήρως στη σημερινή και μελλοντική θέση της χώρας μας ολοκληρώνω το …χριστουγεννιάτικο άρθρο μου :

Χάος: Όταν το παρόν καθορίζει το μέλλον, αλλά η προσέγγιση του παρόντος δεν

προσδιορίζει κατά προσέγγιση το μέλλον.

Χρόνια πολλά ( για ορισμένους αυτή δεν είναι ευχή σήμερα αλλά κατάρα ! ).