1ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑΣ.

Ολοκληρώθηκε την Κυριακή 24 Μαΐου 2015 η εκπαιδευτικού χαρακτήρα επίσκεψη του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Γουμένισσας στην Αθήνα. Ξεκινήσαμε την Παρασκευή 22 Μαΐου με ένα σύγχρονο λεωφορείο του ταξιδιωτικού γραφείου ECLECTIC και με έναν εξαιρετικό οδηγό, τον νεαρό Παναγιώτη Χατζηαγγελίδη. Μετά τα διόδια των Μαλγάρων η Εθνική οδός παρουσιάζει ευρωπαϊκή εικόνα : Καθαρή, χωρίς πεταμένα σκουπίδια στα πλαϊνά του δρόμου από ανεκδιήγητους οδηγούς, κομμένα χόρτα στα πλαϊνά, τηλέφωνα άμεσης δράσης, ευδιάκριτα αυτοκίνητα ασφαλείας, φρεσκοβαμμένες γραμμές και φυσικά καλυμμένες λακκούβες, στρωτό οδόστρωμα και ασφαλές ταξίδι. Ακόμη και οι (ελάχιστες) παρακάμψεις λόγω έργων, σηματοδοτημένες να αποπνέουν αέρα σιγουριάς και οργανωμένης εργασίας με αρχή, μέση και τέλος. Το νέο τμήμα στον Άγιο Κωνσταντίνο, οι κατασκευαζόμενες σήραγγες Τεμπών, οι αισθητικές και ουσιαστικές παρεμβάσεις, αμβλύνουν την αλγεινή εντύπωση των πολλών σταθμών διοδίων.

ΜΑΜΑ

Πυρ κατά ριπάς..............από τα ορύγματα της Γουμένισσας.

Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος.

Μαμά.

Ήσουν εκεί ένα πρωί, με κόπο, ιδρώτα και ψυχή,

ήτανε έξι και μισή.

Κλάμα και δάκρυα γλυκά, κουράστηκες αλλά καλά,

τα πήγες μια χαρά.

Μου’ πες αργότερα πολύ, πώς μ’ έφερες μες στη ζωή

τι ζόρι, μα κι απαντοχή, για ένα δάκρυ, μια αγκαλιά

ένα χαμόγελο μιλά

και λέει μαμά, μαμά, μαμά.

Γενάρης κρύος , μα εσύ

ζεστή, ανέμελη, απλή, μου’ βαλες ένα φυλαχτό

το δάχτυλο σου να κρατώ, σφιχτά να μην τ’ αφήνω.

Κι όταν μεγάλωσα μετά, κρατώντας με απ’ το χέρι,

πρώτη μου μέρα στο σχολειό, με όπλο ένα φιλί

της μάνας το παράσημο στον πόλεμο μου εκεί.

Και καρναβάλι, τι χαζό, πρίγκιπας και καουμπόις εγώ,

Άρχοντας μα και δυνατός.

Και η ματιά μου που και που, γυρνούσε να σε βρει αλλού.

Α, όλα κι όλα είμαι γω, με στόφα ηρωικού παιδιού

ήρωας του παραμυθιού,

όπως μου λέει η μαμά.

Μα πού είναι τώρα στο καλό, α, νάτη, μου χαμογελά και περιμένει στη γωνιά.

Κι όσο μεγάλωνα, εκεί. Να προστατεύεις, ν’ αγαπάς, να σκέφτεσαι, να βοηθάς.

Και μία άναστρη νυχτιά, με τα δαιμόνια συντροφιά,

άφησες να κυλήσει απαλά, το χέρι σου απ’ το χέρι μου,

γλίστρησες στη κακονυχτιά, με ρούχο μία προσευχή.

Ήτανε έξι και μισή.    

ΩΡΕΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ, ΩΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ.

Πυρ κατά ριπάς..............από τα ορύγματα της Γουμένισσας.

Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος.

Βρε την άτιμη, αν την πιάσω στα χέρια μου …

Τελικά απέτυχε. Για τον Γιάνη λέω. Εισέβαλε με αποφασιστικότητα στα σαλόνια των Βρυξελλών και με την  ανδροπρεπή casual περιβολή του, καλλιέργησε κλίμα επιβολής λύσης με αξιοπρέπεια και όφελος για τον διαταραγμένο Έλληνα πολίτη. Ενώ λοιπόν αλάλαζαν ξαναμμένες ομάδες νεαρών κοριτσιών, αλλά και δημοσιογράφοι παντελώς φύλου και καταγωγής, οι σκεπτόμενοι αναρωτιόνταν μέχρι πού θα έφτανε η δημιουργική μη διαπραγμάτευση, η κατάθεση των μη σχεδίων, η συζήτηση των μη θέσεων, η επίτηδες κωλυσιεργία για τη δημιουργία κλίματος, η απομόνωσή του από όλους (μα όλους) τους υπόλοιπους υπουργούς οικονομικών. Εικόνες τελείως αντιδιαμετρικές μεταξύ τους : από τη μια αίγλη, φωτογραφήσεις, διασημότητα και από την άλλη «κυνηγητό», απαξίωση, ευτελισμός.