ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΖΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΙΚΜΑΔΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ.

 

Πυρ κατά ριπάς ...........από τα ορύγματα της Γουμένισσας

Του Χρήστου Σαμαρά.

Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες πολλαπλών και ενδελεχών αναλύσεων στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο για το θέμα του λάθους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Σε προηγούμενο άρθρο είχα επισημάνει ότι η παραδοχή του Ολιβιέ Μπλανσάρ, μεγαλοστελέχους του ΔΝΤ για τον λάθος πολλαπλασιαστή αποτελεί Νέμεση για τους αποτυχημένους οικονομολόγους, εφαρμοστές του πρωτόγνωρου «φρανκεσταϊνικού» πειράματος στην Ελλάδα. Ήδη έχει ξεκινήσει μια χιονοστιβάδα επικρίσεων και προτάσεων για εκείνους που «ελαφρά την καρδία» έσπρωξαν τη χώρα στο γκρεμό.

Αναμένεται με μεγάλη αδημονία η εφαρμογή των διατάξεων του συντάγματος από τους εισαγγελείς της χώρας. Μέχρι στιγμής δεν έχει αναληφθεί δράση από κανέναν, αλλά είναι σίγουρο ότι στο προσεχές μέλλον και αφού θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο, οι έντιμοι Έλληνες δικαστές θα προχωρήσουν στη δικαστική διερεύνηση του θέματος αυτεπάγγελτα.

Ακόμη, δημοσιεύτηκαν από το Υπουργείο Οικονομικών τα τελευταία στοιχεία που αφορούν την είσπραξη φόρων (Ημερησία). Επιβεβαιώνεται το ίδιο άρθρο στο φύλλο του ΜΑΧΗΤΗ στις 5/2/2013, ότι οι εισπραχθέντες φόροι είναι πολύ πιο μειωμένοι λόγω μείωσης της κατανάλωσης. Δυστυχώς τα καταφανή δεν γίνονται αντιληπτά από τους ειδικούς, αλλά από τους μη ειδικούς.

Δεν γίνονται αντιληπτά ή δεν επιθυμούν να τα κάνουν αντιληπτά.

Ταυτόχρονα, δημοσιεύτηκαν τα τραγικά στοιχεία από τον Ελληνική Στατιστική υπηρεσία, που αφορούν την ανεργία. Αν εξαιρέσουμε τις αυτοκτονίες, δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι χειρότερο από την ανεργία. Χτυπά αποκλειστικά τον ιδιωτικό τομέα και αυτό αυτοματίζει κοινωνικά τους ανέργους εναντίον των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα τους οποίους και θεωρούν υπεύθυνους για την δική τους κατάσταση.  

Πάντως οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι που θα διαμαρτυρηθούν, θα διαδηλώσουν, θα απεργήσουν, θα διεκδικήσουν, μιας και ο άνεργος έχει μια πολύ πιο σοβαρή αποστολή να διεκπεραιώσει καθημερινά : να εξασφαλίσει την επιβίωσή του. 

Εκτός αυτού θα πρέπει να αναλογιστούν οι άνεργοι και την απίστευτη κλοπή που διενεργήθηκε τα χρόνια της μεταπολίτευσης, με αστεία δηλωθέντα εισοδήματα των ελεύθερων επαγγελματιών (όχι χωρίς αιτιολογία), που συνέβαλαν στη δημιουργία του γιγαντιαίου δημόσιου χρέους και ατυχώς συνεχίζεται ακόμη και σήμερα χωρίς ίχνος αιδούς.

Είναι προφανές ότι και στην ανεργία έχουν πέσει έξω οι διαχειριστές της εξουσίας και των αποφάσεων. Όπως και σχεδόν σε όλα τα άλλα. Ακούμε για ευρωπαϊκά προγράμματα ΕΣΠΑ από αυξημένα ποσά, για επανεκκίνηση μεγάλων έργων, για υψηλές επενδυτικές προσπάθειες, για αποκρατικοποιήσεις δημόσιων οργανισμών, που θα φέρουν δουλειές στους απελπισμένους νέους της πατρίδας μας.  

Μόνο φρούδες μπορώ να χαρακτηρίσω τις ελπίδες αυτές, γιατί πιο βαρείς χαρακτηρισμοί λογοκρίνονται από τη διεύθυνση της εφημερίδας.

Η αλήθεια για την ανεργία δεν έχει ειπωθεί.

Είναι απολύτως αδύνατο να επιστρέψει η κατάσταση σε φυσιολογικό ποσοστό ανέργων. Δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να δημιουργηθούν ξανά ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας, καθώς το πείραμα προϋποθέτει την μείωση των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων, προς όφελος των πολυεθνικών (μερικές από τις οποίες είναι και ελληνικές !). Οι Έλληνες από μικροεπιχειρηματίες και διαχειριστές του δικού τους πλούτου θα καταλήξουν ευπρεπώς ενδεδυμένοι υπάλληλοι.

Οι δράσεις του ΕΣΠΑ είναι προσωρινές (δίμηνα, πεντάμηνα, εκπαίδευση) και αποτελούν ένα κοκαλάκι που πετάγεται από τους Γερμανούς ηγεμόνες μετά των υποχειρίων τους, για να διασκεδάσουν την ανέχεια του λαού και να εξασφαλίσουν των προσωρινή δυνατότητά του να αισθανθεί ολοκληρωμένος πληρώνοντας τους λογαριασμούς του, αναπολώντας τη χαμένη αθωότητα των ονείρων του, όπως συνήθιζε να κάνει στο παρελθόν.   

Η επανεκκίνηση των μεγάλων έργων θα φέρει ασφαλώς κάποια απασχόληση, η οποία δεν θα είναι σε καμιά περίπτωση ίδια με εκείνη των μεγάλων έργων προ της κρίσης, καθώς οι μισθοί θα είναι στο ύψος του κατώτατου μισθού και όποιος θέλει. Ακολουθούν στρατιές ανέργων που παρακαλούν και εποφθαλμιούν την εργασία των άλλων, ακόμη κι αν πρόκειται για ευνουχισμένη απασχόληση.

Ποιος άραγε επενδυτής θα έρθει στην Ελλάδα να επενδύσει, εκτός από εκείνον που διαπλέκει και διαπλέκεται, που διαφθείρει και διαφθείρεται ; (βλέπε SIEMENS, Χριστοφοράκο, οπλικά συστήματα και άλλα εγχώριων επιχειρηματιών που αποκρύπτονται επιμελώς).

Ας λάβουμε ως υπόθεση εργασίας ότι επιλύεται το προαναφερθέν πρόβλημα. Ένας έντιμος και λογικός επενδυτής έρχεται στην Ελλάδα να επενδύσει : Αγοράζει κτήριο για να στεγάσει την επιχείρησή του, φέρνει τα μηχανήματα που χρειάζεται, αγοράζει μεταφορικά μέσα, προσλαμβάνει υπαλλήλους, αναθέτει τις υποχρεώσεις του σε λογιστή, καταρτίζει σχέδιο και προϋπολογισμό.

Πριν κάνει έναρξη επιχείρησης διαπιστώνει ότι επειδή είναι μεγάλη η επένδυσή του «κάποιοι» θέλουν γρηγορόσημο για να τρέξουν τη δουλειά. Αφού υποκύπτει, διαπιστώνει ότι το κτήριο που έχει αγοράσει πρέπει να πληρώσει φόρο ακινήτων που δεν υπήρχε όταν ξεκίνησε την επένδυση. Ακόμη του ’ρχεται να πληρώσει και τέλος κυκλοφορίας καθώς και τεκμήριο για το υψηλών κυβικών αυτοκίνητο που του είχαν υποσχεθεί ότι θα’ ναι φθηνό. Επικουρικά αυξάνει το ΙΚΑ τις συνδρομές του εργοδότη και η ΔΕΗ αυξάνει το λογαριασμό του ρεύματος. Ακόμη η φορολογία εισοδήματος αλλάζει για πολλοστή φορά μέσα στο χρόνο σε βάρος του και έτσι το σχέδιο του και ο προϋπολογισμός που είχε κάνει πέφτει έξω δραματικά. Ως τελειωτικό χτύπημα έρχεται το πρόστιμο, επειδή ο λογιστής του είχε αποκρύψει δραστηριότητές του για να του γλυτώσει χρήματα.

Αποτέλεσμα : τα μαζεύει και φεύγει. Χειρότερα, επειδή θα έχει κάνει εκ των προτέρων έρευνα, δεν έρχεται καθόλου και επιλέγει μια άλλη χώρα πιο σταθερή στα οικονομικά, φορολογικά, ασφαλιστικά, χωρίς επίορκους υπαλλήλους που χρηματίζονται, γιατί το σύστημα τους το επιτρέπει.  

Άλλωστε στην Μακεδονία και γενικότερα στη Βόρεια Ελλάδα η απόσυρση των εταιρειών στις γειτονικές χώρες που πληρούν καλύτερες προϋποθέσεις για το «επιχειρείν» έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες, όπως γνωρίζουν όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ.

Μπορεί κάποιος αρμόδιος να μας απαντήσει στην ερώτηση γιατί οι περισσότερες επενδύσεις γίνονται στις χώρες που έχουν τους υψηλότερους μισθούς ; Πόσο καιρό ακόμα θα μας σερβίρουν το παραμύθι των χαμηλών μισθών για αύξηση της ανταγωνιστικότητας και των επενδύσεων ;

Αλλά εκεί που πραγματικά είναι να απορεί κάποιος είναι το θέμα των αποκρατικοποιήσεων. Οι παλιότεροι θα θυμούνται τις κρατικοποιήσεις τη δεκαετία του’80 και τον τρόπο που πετάχτηκαν κυριολεκτικά εκατομμύρια δημόσιου χρήματος στις τσέπες επιτηδείων. Στη συνέχεια ήρθαν οι αποκρατικοποιήσεις, αλλά μερικές εταιρείες δημοσίου συμφέροντος (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, κ.ά) παρέμειναν στο κράτος ως διαχειριστές δημόσιων αγαθών. Τώρα επιχειρείται να αποκρατικοποιηθούν πλήρως κι αυτές.

Όπως το κράτος δεν πρέπει να κάνει τον επιχειρηματία, έτσι και ο ιδιώτης δεν έχει καμιά δουλειά με τα κοινωνικά αγαθά που παρέχονται στους πολίτες.

Παρατηρείται λοιπόν το παράδοξο να έχουν αποκρατικοποιηθεί για παράδειγμα τράπεζες και να έχουν δοθεί σε ιδιώτες (ή θα δοθούν σε λίγο), οι οποίοι παίρνουν από το κράτος χρήματα για ανακεφαλαιοποίηση για να μην καταρρεύσουν. Στη συνέχεια κάνουν δυσμενείς ρυθμίσεις στα καθυστερούμενα δάνεια, αλλά και κατασχέσεις περιουσιών πολιτών, ενώ γλύτωσαν την κατάρρευση με τα χρήματα εκείνων των φορολογουμένων των οποίων κατάσχουν τις περιουσίες ! Τους κρατάμε επομένως στη ζωή για να μας εξοντώσουν μετά αυτοί ! Φίδι στον κόρφο μας.

Συμπέρασμα : το κράτος αποκρατικοποιεί (ξεπουλά) σε εξευτελιστικές τιμές τη δημόσια περιουσία (που δημιουργήθηκε από τον πλούτο που παρήγαγε ο λαός) σε ιδιώτες με σκοπό το κέρδος και οι ιδιώτες όταν δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτό που ανέλαβαν (με χαριστικές ρυθμίσεις) ζητούν (και λαβαίνουν) κρατική ενίσχυση για να μην κλείσουν !

Με μελανά χρώματα το μέλλον των ανέργων. Τουλάχιστον ας λένε την αλήθεια.