ΠΡΩΤΟΙ ΣΕ ΕΞΑΓΩΓΕΣ....

 

 

Πυρ κατά ριπάς..............από τα ορύγματα της Γουμένισσας.

Του Χρήστου Σαμαρά.

Πρώτοι σε εξαγωγές … ανθρώπινου δυναμικού ! Σκόρπισαν στους πέντε ανέμους οι περιουσίες των Ελλήνων.

 

Εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ»

 

Πάνω από 120.000 Έλληνες επιστήμονες έχουν μεταναστεύσει από το 2010 σε περισσότερες από 70 χώρες του κόσμου. Όλοι τους έχουν πολλαπλά πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά και βρίσκουν δουλειές πάνω στο αντικείμενο των σπουδών τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν οι μισοί από τους επιστήμονες που μεταναστεύουν έχουν αποκτήσει τα πτυχία τους από τα 100 καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Επιλέγουν κυρίως ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, σε μεγάλες εταιρείες που σχετίζονται με το αντικείμενο των σπουδών τους.

 

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ  GREEK MONEY :

Σύμφωνα με μία αυστραλιανή μελέτη η ανατροφή ενός μέσου παιδιού στοιχίζει ένα εκατομμύριο δολάρια Αυστραλίας (περίπου 800.000 ευρώ),αν λάβει κανείς υπόψη του τα παιχνίδια, τις διακοπές και τις υπόλοιπες δραστηριότητες.

Η μελέτη του κοινωνιολόγου Μαρκ ΜακΚρίντλ αποκάλυψε ότι είναι τουλάχιστον παρωχημένη η κυβερνητική εκτίμηση ότι το κόστος ανατροφής ενός παιδιού μέχρι τα 18 του χρόνια ανέρχεται σε 384.543 δολάρια Αυστραλίας. Επιπλέον, η κυβερνητική εκτίμηση θεωρούσε δεδομένο ότι τα παιδιά φεύγουν από την πατρική εστία μόλις γίνουν 18, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πια με τη Γενιά Ζ, όσους δηλαδή γεννήθηκαν μετά το 1995, καθώς το κόστος διαβίωσης είναι τόσο υψηλό που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν μόνα τους κι έτσι μένουν περισσότερο με τους γονείς τους. Θα πρέπει λοιπόν να ληφθεί υπόψη ότι τα παιδιά μένουν με τους γονείς τους και υπολογίζουν σ' αυτούς για την κάλυψη τουλάχιστον ποσοστού των εξόδων τους, περίπου μέχρι τα 25 τους χρόνια.

Όλα αυτά εκτινάσσουν το κόστος κατά 3.000 δολάρια ανά παιδί ετησίως, που σημαίνει ότι το συνολικό κόστος ανατροφής για τους γονείς μίας μέσης αυστραλιανής οικογένειας ανέρχεται σε 1.028.093 δολάρια Αυστραλίας

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε η “ΜτΚ”, το κόστος ανατροφής ενός παιδιού στην Ελλάδα, από τη σύλληψη μέχρι την ηλικία των 18 ετών, με συντηρητικά έξοδα και περιορισμό των δαπανών, ανέρχεται σε περισσότερα από 200.000 ευρώ.

ING ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ

Πανεπιστημιακές Σπουδές (Δημόσιο/Ιδιωτικό Ίδρυμα)

Στην περίπτωση που το παιδί σας σπουδάσει σε εκπαιδευτικό ίδρυμα μακριά από τον τόπο διαμονής σας, το κόστος εκτιμάται κατά μέσο όρο στα € 35.000 και για τα τέσσερα έτη φοίτησής του.

Η επέλαση του Ούνων.

Δυστυχώς οι πληροφορίες επιβεβαιώνουν την εντύπωση για το υψηλό κόστος της ανατροφής ενός παιδιού, πόσο μάλλον δύο ή περισσότερων. Είναι πολύ σοβαρό ζήτημα η απόλυτη φυγή των παιδιών μας στο εξωτερικό. Αν λοιπόν την τελευταία τριετία έφυγαν 120.000 επιστήμονες, τότε αυτό με έναν απλό πολλαπλασιασμό μας δίνει απώλεια … από 30 μέχρι 120 δισεκατομμύρια ευρώ ! Αν υπολογίσουμε και για την επόμενη δεκαετία το ποσό ανέρχεται από 300 δισεκατομμύρια μέχρι 1 τρισεκατομμύριο 200 δισεκατομμύρια ευρώ !

Τα ελληνόπουλα μεγαλώνουν και σπουδάζουν στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό με χρήματα των γονιών τους, που αποτελούν πλούτο της Ελλάδας. Όταν φεύγουν να ζήσουν και να εργαστούν στο εξωτερικό, ουσιαστικά μεταφέρουν αυτόν τον πλούτο εκεί.

Αυτό το χρέος με τη φυγή του σκληρού συναλλάγματος, πώς θα αποπληρωθεί ;

Βέβαια αυτό είναι το λιγότερο (αν και απίστευτα τα ποσά ). Το σημαντικότερο είναι ότι ο αφρός των Ελλήνων επιστημόνων δεν πρόκειται να δουλέψει ποτέ στη χώρα του. Είναι γνωστό ότι ένα πολύ μικρό ποσοστό επαναπατρίζεται, γιατί οι συνθήκες διαβίωσης και εργασίας στις αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής απέχουν παρασάγγας προς το καλύτερο από εκείνες της Ελλάδας. Το παραγόμενο προϊόν του καθενός από αυτούς τους μορφωμένους στην Ελλάδα νέους επιστήμονες, είτε είναι ερευνητικό είτε πρακτικό, είτε ακόμη θεωρητικό ή φιλοσοφικό, θα προστεθεί στον πλούτο της χώρας όπου διαβιούν και θα λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά ωφελιμιστικά, ώστε να αναπτυχθούν ακόμη περισσότερο οι ήδη υψηλού επιπέδου ανάπτυξης χώρες.

Αντίθετα, η Ελλάδα θα γίνει πολλαπλά φτωχότερη. Θα χάσει μια γενιά νέων και τους απογόνους της και θα δημιουργηθεί το γνωστό τεράστιο χάσμα στους εναπομείναντες κατοίκους της δύσμοιρης και αποδεκατισμένης πλέον χώρας. Θα επαναληφθούν τα φαινόμενα της δεκαετίας του ’60 και του ’70 και η ανάκαμψη του κράτους θα είναι πολυετής και οδυνηρή. Θα απολέσει επίσης την προσφορά των ανθρώπων αυτών στην ελληνική κοινωνία, στους φορείς που την πλαισιώνουν στο ανθρωπιστικό και αλτρουιστικό πεδίο, στην παραγωγή σκέψης και διανόησης, στη δημιουργία φιλοσοφικών, επιστημονικών, θεωρητικών σχολών, στην καθημερινή ανάπτυξη και υιοθέτηση κοινωνικών και πολιτικών στρατηγικής της ζωής, στη βελτίωση της πολύπαθης πολιτικής και του δημοκρατικού μας συστήματος. Και φυσικά θα απολέσει τη συμβολή τους στον οικονομικό τομέα, καθώς η εργασία και η φορολογική τους υποχρέωση θα εξαντλείται στις χώρες υποδοχής τους και όχι στην πατρίδα τους.

Η Ελλάδα πάντοτε αποτελούσε χώρα αιμοδότη των πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων παγκοσμίως, αλλά τώρα έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Αν ένα πολύ μικρό μέρος αυτών των ικανών επιστημόνων έμεναν και εργάζονταν στη χώρα, η παραγωγή καινοτόμων προϊόντων και υπηρεσιών θα ήταν ικανή να ανατρέψει τη δυσάρεστη κατάσταση που έχουμε περιέλθει. Η αποδοτικότητα τους σε ένα σωστό, φιλόξενο και οργανωμένο περιβάλλον θα απέδιδε τα μέγιστα οφέλη σε όλα τα επίπεδα, αλλά κυρίως στον οικονομικό τομέα. Η ανάσταση του μισοκατεστραμμένου ελληνικού κράτους θα ήταν τουλάχιστον μια … ορατή υπόθεση.  

Όμως αυτό το περιβάλλον δεν υπάρχει, ούτε έχει δημιουργηθεί, ούτε φαίνεται ότι θα δημιουργηθεί στο άμεσο μέλλον. Η «φροντίδα» των κυβερνώντων εξαντλείται στις περικοπές και στις απολύσεις (πρόσφατες αποφάσεις) και καθόλου στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται στο κράτος, ώστε να γίνει αποδοτικό και δημιουργικό, αλλά πρωτίστως φιλόξενο και υποστηρικτικό στην καινοτομία και στις πολυεπίπεδες δράσεις που προτείνονται από νέα μυαλά. Από συμπαραστάτης που θα έπρεπε να είναι, έχει καταντήσει απηνής διώκτης.

Ο Όργουελ στο έργο του «1984», παρουσίασε μια κοινωνία ανθρώπων ελεγχόμενη και περιορισμένη. Δεν θα μπορούσε καν να διανοηθεί το σημείο πλήρους ελέγχου, όχι πλέον της κοινωνίας ανθρώπων, αλλά του καθενός «υποκειμένου» χωριστά. Ένας ασφυκτικός έλεγχος που δεν αφήνει κανένα περιθώριο διαφυγής ή απόκρυψης ακόμη και της πιο αδιάφορης για μας ανάγκης.

Αν λάβουμε υπόψη μας τις δυο τελευταίες διατάξεις νόμων που ψηφίστηκαν, η απογοήτευση θα απλωθεί ως μαύρη, πηχτή και αδιαπέραστη νύχτα στις ψυχές μας. Απαλλάσσονται με νόμο εκείνοι που έδωσαν τα θαλασσοδάνεια στα κόμματα, χωρίς εγγυήσεις και η δωροδοκία νομιμοποιείται ! Απίστευτο κι όμως αληθινό ! Πραγματικές και αληθινές και πάνω απ’ όλα ψηφισμένες από την ελληνική βουλή διατάξεις νόμων. Εκπληκτικό !

Αν προσθέσουμε σ’ αυτά το «μουλάρωμα» του Στουρνάρα στον αυξημένο φόρο κατανάλωσης πετρελαιοειδών παρά τις μειωμένες εισπράξεις, στον αυξημένο ΦΠΑ στον τουρισμό παρά τους χαμηλούς συντελεστές σε ανταγωνιστικές χώρες και μείωση του τζίρου, στην αύξηση των λογαριασμών της ΔΕΗ παρά το ότι κόβεται μηνιαία το ρεύμα σε 30.000 καταναλωτές, στη συνέχιση του φόρου στην ακίνητη περιουσία παρά την νεκρωμένη αγορά ακινήτων και την επέκτασή του στα πουρναροχώραφα, στην αύξηση φόρων παρά την αδυναμία πληρωμής από μέρους των φορολογουμένων, στην απόφαση για 15.000 απολύσεις παρά την τρομακτική αύξηση της ανεργίας και την απραξία για δημιουργία θέσεων εργασίας,

τότε μόνο να βεβαιωθούμε μπορούμε, ότι το κομματικό και οικονομικό κατεστημένο, ντόπιο και παγκόσμιο δεν επιθυμεί την ανάκαμψη της χώρας, αλλά την καταβαράθρωσή της. Την αρπαγή των περιουσιών των Ελλήνων με οποιοδήποτε τρόπο (κατάσχεση καταθέσεων, ομόλογα Δημοσίου, κόκκινα δάνεια, δυσβάσταχτοι φόροι), την φθηνή εξαγορά κρατικών περιουσιακών στοιχείων (Εθνική τράπεζα, ΟΠΑΠ, νερό, ρεύμα, συγκοινωνίες, εκπαίδευση), την εκμετάλλευση φθηνών εργατικών χεριών και των καλύτερων επιστημόνων παγκοσμίως χωρίς να έχει ξοδευτεί γι αυτούς ούτε ένα ευρώ για την εκπαίδευση ή τη διαβίωση τους.

Το ερώτημα είναι : θα τους το επιτρέψουμε ;

ΥΓ. Πάντως εγώ είμαι πρόθυμος να προβούμε σε παροχή δόσεων (στο γερμανικό κράτος για την αποζημίωση του κατοχικού δανείου ) αν υπάρχει πρόβλημα στην άμεση αποπληρωμή. Μέχρι και είκοσι τέσσερις νομίζω είναι καλά. Για περισσότερες θα αναγκαστώ να ζητήσω και περαιτέρω μεταρρυθμίσεις.