Η ΠΟΛΥΦΕΡΝΗ ΝΥ(Μ)ΦΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΞΕΔΟΝΤΙΑΣΜΕΝΗ ΓΕΡΟΝΤΟΚΟΡΗ.

 

Πυρ κατά ριπάς..............από τα ορύγματα της Γουμένισσας.

Του Χρήστου Σαμαρά.

Η Αργοναυτική εκστρατεία και η πολύφερνη νύ(μ)φη, που έγινε ξεδοντιασμένη γεροντοκόρη.

Όταν ο Ιάσονας ξεκινούσε την Αργοναυτική εκστρατεία, δεν φανταζόταν ότι χιλιετίες μετά η μυθική του αναζήτηση θα γινόταν…… πραγματικότητα ξανά.

Ξεκινώντας από τη Γουμένισσα με τροχοφόρο μέσο, στην αρχή αντιμετωπίζεις την κυματοειδή αναστάτωση του οδοστρώματος που προκαλεί μέχρι και ναυτία, σαν να είναι η Αργώ που περνάει το ζωηρό Αιγαίο.

Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε στις … Συμπληγάδες Πέτρες της μικρής και φιλόξενης Γοργόπης όπου κάθε φορά με το πέρασμα σου κάτι θα αφήσεις πίσω από το ταλαιπωρημένο σου όχημα. Οι κάτοικοι της όμορφης πόλης θα πρέπει να αποφασίσουν. Δεν μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Δεν γίνεται να επιβάλλονται εξασφαλισμένες μικρές ταχύτητες οχημάτων και ταυτόχρονα υποχρεωτική (όπως έχει καταντήσει) διάβαση μέσα από το χωριό για την τόνωση της οικονομικής κίνησης. Σε μια περίοδο που η οικονομική κρίση ξεβράζει πολλά αρνητικά, οδηγεί και σε νευρική κρίση. Ο Δήμος Παιονίας οφείλει να μεριμνήσει ώστε ο επαρχιακός δρόμος Κιλκίς- Γουμένισσα να είναι ευκολοδιάβατος για να υπάρχει τουλάχιστον προσβασιμότητα στην εγκαταλελειμμένη .. ιστορική έδρα του Δήμου. Καθένας στην κοινωνία που διαβιεί μπορεί να αποφασίζει για την μορφή που θα’ χει ο τόπος του με δημοκρατικές διαδικασίες και  με εκλεγμένους διοικητές που φροντίζουν για την ευμορφία της πόλης τους. Αυτό το έννομο συμφέρον όμως δεν μπορεί να βλάπτει άλλες ομάδες ανθρώπων που αναγκαστικά υποβάλλονται σε «εκμετάλλευση» χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να αντιδράσουν.

 Οι θέσεις απαιτούν και αποφάσεις.

Μετά τη φιλική πολιτεία της Γοργόπης η Αργώ μας φτάνει στα … Δαρδανέλια. Τα τσακισμένα νεύρα αντιμετωπίζουν άλλη μια δοκιμασία στην αέναη αναζήτηση  του Χρυσόμαλλου Δέρατος. Έχει παρεξηγηθεί προφανώς η έννοια του σταυροδρομιού, των κάθετων δρόμων και της κεντρικής οδού. Στο φανάρι λοιπόν του Πολυκάστρου φαίνεται ότι ο κεντρικός δρόμος της πρωτεύουσας του Δήμου Παιονίας, είναι κεντρικότερος του …… κεντρικού, της επαρχιακής οδού δηλαδή Κιλκίς –Γουμένισσας. Η αναμονή σπάζει κόκκαλα. Οι ψυχίατροι καλά θα είναι να πηγαίνουν τους ασθενείς τους εκεί και να κάνουν ασκήσεις υπομονής.

Μέχρι την πρωτεύουσα του νομού οι κλίσεις που αντιμετωπίζεις στο δρόμο είναι σαν πελώρια ωκεανικά κύματα τροπικής καταιγίδας που απειλούν να καταπιούν την Αργώ.

Το Χρυσόμαλλο Δέρας είναι η όποια υπηρεσία έχεις βάλει στόχο για να τελειώσεις τη δουλειά σου. Την εποχή της τεχνολογίας του Διαδικτύου και των απείρων μέσων επικοινωνίας, εμείς συνεχίζουμε να πηγαίνουμε αυτοπροσώπως σε πολλές κρατικές υπηρεσίες για να ολοκληρώσουμε εναγωνίως και με υψηλότατο κόστος τις υποχρεώσεις μας. Όμως η Μήδεια (κρατική υπηρεσία) έχει άλλες βουλές και καταταλαιπωρεί τους πολίτες από τις απομακρυσμένες περιοχές του νομού μας. Τελικά αφού ενημερωθείς, επιστρέφεις χωρίς δυστυχώς το Χρυσόμμαλο Δέρας, την ολοκλήρωση δηλαδή της αποστολής σου.

Ευκολότερη η Αργοναυτική εκστρατεία από τον ……. διάπλου της επαρχιακής οδού Κιλκίς – Γουμένισσας.

Από την άλλη μεριά, η δυτική είσοδος και έξοδος της Γουμένισσας προς τα Γιαννιτσά είναι ο ίδιος δρόμος που διήνυσαν τα ελληνικά στρατεύματα για να ελευθερώσουν την πόλη. Τόσο καλά. Καμία προσπάθεια, καμία παρέμβαση εδώ και δεκαετίες.

Είναι πασίγνωστο ότι μια οδική παρέμβαση μέσω Ευρωπού και γέφυρας στον Άσπρο, θα έδινε αυτό που λείπει από τη Γουμένισσα. Την άμεση, ανεμπόδιστη, εύκολη πρόσβαση και θα λειτουργούσε ως μοχλός ανάπτυξης. Αυτό μόνο ένας Νέος Δήμος Γουμένισσας μπορεί να το εξασφαλίσει, με τα δεδομένα των καλλικρατικών δήμων, που αποτελούν ισχυρούς οικονομικούς πόλους. 

Η Γουμένισσα δικαιούται εδώ και δεκαετίες μια σύγχρονη επαρχιακή οδό για την οδική της σύνδεση με την πρωτεύουσα του νομού. Δεν το πραγματοποίησε κανείς. Η νύ(μ)φη του Παΐκου μπήκε στον καλλικρατικό δήμο με την μεγαλύτερη «προίκα» όλων. Νερό και απορρίμματα. Δυο υψίστης σημασίας θέματα και λύσεις που στην εποχή μας είναι δυσεύρετες. Ακόμη είχε και ένα άλλο πλεονέκτημα : καθόλου (ελάχιστα) χρέη. Θα έπρεπε αναλογικά (μέχρι την πληρωμή των δανείων) να τηρηθεί αυτό που μας είχαν υποσχεθεί. Η αναλογικότητα στην πραγματοποίηση έργων. Αντ’ αυτού προγραμματίζονται (βλέπε τελευταίες εξελίξεις με το νερό της Κάρπης) έργα υψηλού κόστους (αν και άσχετα με το κόστος σημασία έχει ότι ο σχεδιασμός δεν περιλαμβάνει σε τίποτα την περιοχή της Γουμένισσας). Ο Δήμος Παιονίας όμως πληρώνει πρώτα τις δόσεις των χρεών όλων (δεκατρία περίπου εκατομμύρια !!) και μετά ότι περισσέψει μοιράζεται αναλογικά. Πέρα για πέρα άδικο για την πρώην πρωτεύουσα της επαρχίας Παιονίας και νυν ιστορική έδρα του Δήμου Παιονίας.

Δεν υπάρχει πρόοδος για έναν τόπο, όταν ο διπλανός εξαϋλώνεται. Μια αλυσίδα ανάπτυξης και ευημερίας στήνεται όταν προοδεύει και ο γείτονάς σου.

Αν προσθέσουμε δε σε αυτό και την όψη εγκαταλειμμένου σκηνικού, τη διαρκή απομύζηση υπηρεσιών και ανθρώπινου δυναμικού, τη μετανάστευση και τη γενικότερη προκύπτουσα απραξία, τα παλιά αρχοντικά που θυμίζουν πλέον κακοφορμισμένα τυμπανιασμένα πτώματα που ζέχνουν από τη σήψη τους, τότε ναι : η πολύφερνη νύ(μ)φη με τη μεγάλη προίκα, έχει καταντήσει μια ξεδοντιάρα γεροντοκόρη.   

Υ.Γ.

1.Πρώτη αναφορά με το όνομα Γουμένισσα γίνεται το 1346 ! Επτά ολόκληροι αιώνες παρουσίας δεν αξίζουν τέτοιας εγκατάλειψης. Η κινητοποίηση είναι υπόθεση όλων μας. Οι ευθύνες δεν εντοπίζονται μόνο στους εξωτερικούς από την πόλη διοικητικούς και στελεχιακούς παράγοντες, αλλά και σε αυτούς εντός της Γουμένισσας. 

2. Όταν αναφέρεται η Γουμένισσα, εννοείται ο πρώην δήμος Γουμένισσας με όλους τους οικισμούς.

3. Οφείλεται εκθειασμός σε πάμπολλους δημόσιους υπαλλήλους που επιτελούν το καθήκον τους με τον καλύτερο τρόπο, ακόμα και αν η δομή της υπηρεσίας τους δρα ανασταλτικά και αποτελεί τροχοπέδη σε αυτόν το στόχο. 

4. Η ικανοποίηση αναγκών των πολιτών – δημοτών με κινητικά προβλήματα δεν αποτελεί ανθρωπιστική και κοινωνική έκφραση οίκτου και συμπόνιας σε μια αδύναμη και ευάλωτη ομάδα ανθρώπων, αλλά δείκτη μέτρησης του εφαρμόσιμου και σύγχρονου πολιτισμού της χώρας και της ευρύτερης ευρωπαϊκής περιφέρειας όπου ανήκουμε. Ο Δήμος Παιονίας πρέπει πρώτα να φροντίζει και να εκτελεί τα έργα που «ακουμπούν» αυτούς τους συμπολίτες μας και μετά όλα τα άλλα.