Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ.

 

Πυρ κατά ριπάς..............από τα ορύγματα της Γουμένισσας.

Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος.

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ;

Η απόφαση για εφαρμογή ΦΠΑ 13% στην εστίαση υπολογίζεται ότι θα αποφέρει, μέσω της αυξημένης κατανάλωσης, περισσότερα χρήματα στα κρατικά ταμεία. Αυτό όμως που χρειάζεται η εστίαση, είναι πελάτες και όχι οικονομικοτεχνικά τερτίπια. Και για να έχει πελάτες, πρέπει να μπορούν οι Έλληνες πολίτες να έχουν τη δυνατότητα να ξοδέψουν, κάτι που σήμερα δεν μπορούν να κάνουν. 

Η μάχη για την έκδοση αποδείξεων και το ανηλεές κυνηγητό των παρανομούντων επιχειρηματιών είναι μια αδιέξοδη σύγκρουση η οποία δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά. Οι λόγοι έχουν περιγραφεί από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επαρκώς : Αν εξυπηρετεί όλες τις υποχρεώσεις του κάποιος, θα κλείσει πολύ σύντομα το μαγαζί του ! Αν κόβει αποδείξεις και αποδίδει στο κράτος το ΦΠΑ, έχει υπογράψει την οριστική του καταδίκη ! Αν δηλώνει τα πραγματικά του εισοδήματα στην εφορία, οδεύει στην ολοκληρωτική καταστροφή ! 

Αυτά τα φαινομενικά παράδοξα δεν στερούνται λογικής, αν τα παρακολουθήσεις από το πρίσμα της σκέψης των πολιτικών. Όπως διαθλάται το φως μέσα από το πρίσμα, έτσι εκτροχιάζεται και η αλήθεια από την σκέψη των αρχούντων και τη νομεκλατούρα των διοικούντων. Αν δεν επιθυμούσαν τη διατήρηση του πελατειακού συστήματος θα οργάνωναν ένα αποτελεσματικό, ευέλικτο, συμπαγές δημόσιο σύστημα εξυπηρέτησης των πολιτών και όχι ένα υδροκέφαλο τέρας που απομυζά τις δημιουργικές δυνάμεις, είτε αυτές βρίσκονται στον ιδιωτικό, είτε στο Δημόσιο τομέα. Για παράδειγμα θα εφάρμοζαν ένα φορολογικό σύστημα ( αμέτρητες φορές τα τελευταία τριάντα χρόνια ακούσαμε για δίκαιο φορολογικό και ποτέ δεν ήταν ) το οποίο απλώς θα προσμετρούσε έσοδα και έξοδα και θα φορολογούσε τα υπόλοιπα. Αν για παράδειγμα κάποιος έχει εισόδημα 20.000 € και αποδείξεις του ίδιου ποσού, τότε ασφαλώς και δεν θα πρέπει να φορολογείται. Η φορολόγηση που γίνεται σήμερα είναι επιδρομή ληστρικού τύπου και δεν αρμόζει σε υπεύθυνα κράτη και ευνομούμενες πολιτείες. 

Ο ξοδεύων 20.000 € εντός της ελληνικής επικράτειας και το αποδεικνύει με αποδείξεις, έχει ήδη πληρώσει ΦΠΑ 4.600 € ! Αν αυτός δεν έχει αποδοθεί στο κράτος προφανώς και δεν φέρει ευθύνη ο πολίτης. Αν επιθυμούσε ο Υπουργός Οικονομικών να ζητούν αποδείξεις οι πολίτες, θα έπρεπε να τις προσμετρά ως απαλλαγή από το φόρο, διαφορετικά δεν θα επιτύχει η προσπάθεια με τη μείωση του φόρου στην εστίαση. Ο μόνος τρόπος είναι να υπάρχει ποσοστό μείωσης από το φόρο για κάθε μία απόδειξη που θα αποκτά ο πολίτης στις συναλλαγές του με τον ιδιωτικό, αλλά και το Δημόσιο τομέα. 

Για ποιο λόγο υπάρχουν εξαιρέσεις στις αποδείξεις ; Γιατί δεν υπολογίζονται οι λογαριασμοί της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, και ένα σωρό άλλες ; Δεν πληρώνεται ΦΠΑ ; Τι είδους λογική υπαγορεύει το διαχωρισμό των πληρωμών σε «αποδεκτές» και «μη αποδεκτές» από το φορολογικό κράτος ; 

Δυστυχώς η απάντηση βρίσκεται παραπάνω : Η πελατειακή λογική.

Το παραπάνω φορολογικό σύστημα που προσμετρά έσοδα και έξοδα δεν είναι ουτοπία, ούτε σκέψη καλοκαιρινής νυκτός. Εφαρμόζεται σε πολλά αναπτυγμένα (και λογικά) κράτη και πρώτα από όλα στην ναυαρχίδα του καπιταλισμού, τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Άλλωστε με αυτόν τον τρόπο, ωθείται ο πολίτης να καταναλώσει, να δημιουργήσει δηλαδή κύκλο εργασιών, θέσεις εργασίας, κινητικότητα στην αγορά και τελικά επιτυχία των όποιων οικονομικών μέτρων ( μείωση φόρου στην εστίαση). 

Οι καλές λύσεις είναι οι απλές λύσεις. Αρκεί να θέλεις να τις εφαρμόσεις. Στη δική μας περίπτωση δυστυχώς λείπει η ισχυρή πολιτική βούληση για πραγματικές, σαρωτικές αλλαγές στον κυκεώνα των απολιθωμένων νόμων και διατάξεων, εμπλέκοντας λαβυρινθικά σε έναν φαύλο κύκλο ακατανόητης νομολαγνείας η  οποία καταληκτικά εξοντώνει τον απελπισμένο πολίτη. 

Μήπως ο εχθρός τελικά βρίσκεται εντός των τειχών ;