ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ, ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ Η ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ.

Πυρ κατά ριπάς..............από τα ορύγματα της Γουμένισσας.

Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος.

Σημαντικός ο σχεδιασμός, σημαντικότερη η υλοποίηση.

Ολοκληρώθηκε η διαδικασία υποβολής προτάσεων στο Δήμο Παιονίας (και σε όλους τους Δήμους της χώρας) για το επιχειρησιακό πρόγραμμα και το στρατηγικό σχεδιασμό πενταετούς πλάνου. Ήταν μια πρωτοβουλία της προηγούμενης διοίκησης του Υπουργείου Εσωτερικών στα ευρωπαϊκά πρότυπα με σαφή χρονικό ορίζοντα και υποχρέωση πραγματοποίησής του, με την απειλή της δαμόκλειου σπάθης της μη χρηματοδότησης. 

Οι πρωτοβουλίες αυτές είναι πολύ χρήσιμες και αποτελούν εφαλτήριο δημιουργικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης μιας περιοχής, αλλά άγνωστο κατά πόσο και πότε θα αποδώσουν στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα (και στη …χθεσινή για να είμαστε δίκαιοι !). Όταν απουσιάζουν θεμελιώδεις υποδομές πάνω στις οποίες βασίζονται οι οραματικές αλλαγές μια κοινωνίας, έστω και περιορισμένου ζωτικού χώρου, τότε οι επικαλούμενες καινοτομικές και πρωτοποριακές πρωτοβουλίες μοιραία καταλήγουν στο συρτάρι των πολλά υποσχόμενων μεν σχεδίων, μη υλοποιήσιμων ποτέ και ανεφάρμοστων δε.

Είναι γνωστό πως κάθε διοίκηση θέτει προτεραιότητες. Χωρίς αυτήν την εσωτερική διεργασία δεν επιτυγχάνεται το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της ευημερίας και της προόδου του τόπου. Είναι επίσης γνωστό πως η Γουμένισσα ανέμενε πολύ περισσότερα από τον ενιαίο Δήμο από ότι τελικά αποκόμισε μέχρι τώρα (το αντίθετο μάλιστα, χρεώθηκε υπέρογκες αυξήσεις και μόνο αυξήσεις). Συμμετείχε στην αποπληρωμή των δανείων όλων των άλλων συν – καλλικρατικών δήμων, αλλά δεν εισέπραξε ούτε στο ελάχιστο την όποια ανταποδοτική «αμοιβή» της (παρόλο που της είχε υποσχεθεί). Εξασφάλισε την εναπόθεση των απορριμμάτων, όταν μόνο αυτή σχεδίασε μακροπρόθεσμα και οι άλλοι απλώς υλοποιούσαν Big Ben και πλατείες. Έβαζε στη διαβούλευση το θέμα του νερού, όταν εμφανίζονταν οι οδικές Συμπληγάδες Πέτρες να δοκιμάσουν την αντοχή των νευρικών ανθρώπινων απολήξεων.

Ο δρόμος Γουμένισσας – Ευρωπού και η σύζευξη του Αξιού αποτελεί διακαή πόθο, αλλά και ουσιαστική, δυναμική και απείρως αναπτυξιακή παρέμβαση για όλο – ναι, για όλο- το Δήμο Παιονίας. Η «περιορισμένης ευθύνης» λογική της μη υλοποίησης του σχεδίου, … αιώνες τώρα, για να μη θιχτούν τα συμφέροντα γειτονικών περιοχών, έχει στερήσει από το Δήμο Παιονίας μια σημαντική αναπτυξιακή και οικονομική υπεροχή.

Όπως αναλογικά το ίδιο αποτέλεσμα έχει και το θέμα του καθαρού και πόσιμου νερού του Παΐκου. Είναι εξωφρενικό να ξοδεύονται αμύθητα ποσά και (κυρίως) να καταναλώνεται αμφιβόλου ποιότητας νερό (με ότι αυτό συνεπάγεται για την υγεία) στη μεγάλη δημοτική ενότητα Πολυκάστρου, ενώ στα δεκαπέντε χιλιόμετρα διατίθεται προϊόν «ένα από τα καλύτερα στον κόσμο» (όπως εναργώς δήλωσε ο χημικός του Δήμου σε έναν από τους ελέγχους που πραγματοποίησε στο 1^ο Δημοτικό Σχολείο Γουμένισσας). Στην Ευρώπη αυτό ισοδυναμεί με παραλογισμό και οι υπεύθυνοι οδεύουν προς ευέλικτες μορφές ψυχικής υποστήριξης.

Η Γουμένισσα, λοιπόν, έμεινε χωρίς βιολογικό καθαρισμό, χωρίς Μουσικό Σχολείο, περιφερειακό (-ούς) δρόμο, οδικές βελτιώσεις (αγροτικές και μη), αποψίλωση υπηρεσιών, αποψίλωση ανθρώπων, εγκατάλειψη εγκαταστάσεων (αθλητικών και μη), αρχιτεκτονική υποβάθμιση, ανεργία, ανεργία, ανεργία.            

Το σχέδιο λοιπόν είναι πολύ καλό και χρήσιμο. Περισσότερο καλό είναι όμως να ξεκινούν κάποια στιγμή και εκείνα τα έργα που όλοι ξέρουμε ότι απαιτούνται ως υποδομές για την ανάπτυξη του τόπου μας. Καλή η καταγραφή, καλύτερη η υλοποίηση. Αν υπάρχει πολιτικό θάρρος, χωρίς καθυστέρηση πρέπει να προχωρούν οι ρυθμίσεις και τα έργα εκείνα που εξασφαλίζουν το ευοίωνο μέλλον του τόπου μας. Ο χρόνος έχει παρέλθει ήδη.

Υ.Γ. 1 : Να προσθέσω στα υστερόγραφα του προηγούμενου άρθρου μου και τη διεύθυνση  http://pasdim.blogspot.gr/ όπου μου έχει γίνει και η τιμή με ξεχωριστή ετικέτα στο «Πυρ κατά ριπάς από τα ορύγματα της Γουμένισσας».  

Υ.Γ. 2 : Δεν είναι να του πεις κάτι αυτού του παιδιού, θα σπεύσει να το …υλοποιήσει ! Μπράβο ακόμη μια φορά Κυριάκο Ζώτο για την τεράστια επίδοσή σου σε σένα, στους συναθλητές σου και στον προπονητή σου. Όπως καταλαβαίνεις κλείνω λέγοντας ότι αναμένω …την επόμενη.