ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ
ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΟΥ ΣΚΡΑ .
ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΜΑΙΟΥ 2013.
Του Χρήστου Σαμαρά.
Του Χρήστου Σαμαρά.
Μάης. Μήνας των Ελλήνων. Μήνας της
θύμησης της Βασιλεύουσας. Της ίδρυσής της, της αγιοσύνης του ιδρυτή της, της
μισητής άλωσης.
17
Μαΐου 1821: Ο Εμμανουήλ Παππάς κηρύσσει στις Καρυές του Αγίου Όρους την έναρξη της
επανάστασης στη Μακεδονία.
17 Μαΐου
1914: Υπογράφεται το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας, με το οποίο αναγνωρίζεται η πλήρης αυτονομία της Βορείου Ηπείρου από το Αλβανικό κράτος.
17 Μαΐου
1918 : Μια ακόμη χρυσή σελίδα προστίθεται στα ηρωικά κατάστιχα του Έθνους,
γραμμένη με άλικα γράμματα από το αίμα των παλληκαριών. Μάχη του Σκρα.
Είμαστε όλοι
εδώ για μια ακόμη κρίσιμη για την πατρίδα μας χρονιά, να γονατίσουμε ευλαβικά
στο χώρο απώλειας των παιδιών των Ελλήνων, των παιδιών μας, και να ζητήσουμε
απ’ αυτούς να μας φορτώσουν θάρρος, ελπίδα και δύναμη για τα δύσκολα χρόνια που
έρχονται.
Τα λιμασμένα
εξωχώρια τρωκτικά με τους εσωχώριους διακινητές των εντολών τους, ροκανίζουν
την αδούλωτη ελληνική ψυχή, αλλά πάντα μένει και μαγιά, για να τους τείνει
επιδεικτικά τα θυμικά της φυλής και την πολύκροτη ιστορική της προσφορά στον
ανθρωπισμό και στον πολιτισμό.
Σας βλέπω
όλους σαν σε όνειρο, μες στην αχλύ που διαλύεται, με μια άλλη περιβολή, σε μια
άλλη εποχή, σαν μια παλιά φωτογραφία που ακτινοβολεί όμως ενέργεια και κίνηση.
Ο Δεσπότης
μας, ζώνεται τα κουμπούρια του και περιτρέχει την τρομαγμένη περιοχή μας από
χωριό σε χωριό, ανοίγει τις εκκλησιές και ιερουργεί μπροστά στην Άγια Τράπεζα
με το να χέρι στο Ευαγγέλιο και με τ’ άλλο στο όπλο.
Οι πολιτικοί
και αυτοδιοικητικοί ταγοί, ως προύχοντες και Πρόξενοι του Αγώνα, οργανώνουν,
εφοδιάζουν τα αντάρτικα ή τακτικά στρατιωτικά σώματα, ορθώνουν το ανάστημα τους
ως Διπλωμάτες – Αγωνιστές, βγάζουν τις δύσκολες, σκληρές αλλά δίκαιες αποφάσεις
και είναι μπροστάρηδες στις μάχες στα τραπέζια των εξελίξεων.
Οι δάσκαλοι,
κρατούν αναμμένη τη φλόγα της λευτεριάς στα γεμάτα δέος μάτια των μικρών
μαθητών τους, εξιστορώντας τους
ακατόρθωτους θρύλους των εμπνευσμένων πρωταγωνιστών της ιστορίας, στο θέατρο
των αιώνων που κυλούν αδυσώπητα στο διάβα του χρόνου.
Ο λαός των
Ελλήνων, χαιρετά συμβολικά με το σημάδι της νίκης τις στρατιές των ηρώων,
μετέπειτα μαρτύρων, που φτερούγισαν στις εθνικές επάλξεις, αλλάζοντας τους
κανόνες της φύσης, οδηγώντας ορμητικά τα νιάτα τους σαν ρεύμα ποταμού, υπερχειλίζοντας
το βραχώδες εμπόδιο του Σίρκα ντι Λέγκεν.
Κι ο Στρατός.
Δεν είναι η αποφασιστικότητα και η ορμή που τους διακρίνει. Δεν είναι ο
εξοπλισμός και η οργάνωση που μεριμνήθηκε επιμελώς ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Ούτε
η λάβα της περηφάνιας που σιγοβράζει στις καρδιές τους και αδημονεί να βρει
διέξοδο, όταν το απαιτεί η πατρίδα, για να εκφράσει με απόλυτο και ξεκάθαρο τρόπο
την αρχοντιά του Ελληνισμού. Είναι η τρελή γυαλάδα της λευτεριάς στα μάτια, που
αντιφεγγίζει περισσότερο από τις πόρπες και τα λαμπερά σιρίτια των μπροστάρηδων
αξιωματικών. Φεγγοβολά πιότερο κι από τις δεκάδες χιλιάδων λογχών, που
κατατρομοκρατούν τους αντιπάλους και τους ξετρυπώνουν από τα ορύγματα τους.
Αιωρείται
απειλητικό το ερώτημα στις άψογα οχυρωμένες θέσεις των παλιών εχθρών του
Ελληνισμού : Ποιος και πώς θα τους σταματήσει ; Ο Διευθυντής του Γραφείου
Επιχειρήσεων του Βουλγαρικού Γενικού Στρατηγείου, Συνταγματάρχης Τόικοφ
αργότερα στο βιβλίο του, «Γιατί δεν
νικήσαμε» αναφέρει : «Τα συμβάντα της Γιαραμπίτσας (Σκρα) προκάλεσαν
βαθύτατη αίσθηση.. Η απώλεια μιας τόσο οχυρωμένης θέσης προξένησε κατάπληξη..»
Ματώνουν τα
γόνατα των φοβισμένων και ταυτόχρονα έκπληκτων από θαυμασμό αντίπαλων
στρατιωτών από τις υποκλίσεις στο μεγαλείο του νικητή.
Είμαστε
λοιπόν όλοι εδώ. Όχι μόνο για τη μνήμη και τις θύμησες τούτου του μαρτυρικού
τόπου, ούτε απλά για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους αέναους και αιώνιους μεταφορείς
της ελληνικής λεβεντιάς που ξαφνιάζει ανθρώπους και αναιρεί φυσικούς νόμους.
Οφείλουμε
μια υπόσχεση. Να κρατάμε ψηλά τα σύμβολα που διαιωνίζουν το Έθνος μας. Καμαρωτά
και περήφανα να ανεμίζουν οι σημαίες της φυλής και της εκκλησιάς μας ψηλότερα
κι απ’ τον ουρανό. Ψηλότερα κι απ’ τους λουλουδιασμένους επιτάφιους που
συναγωνίζονται με θρησκευτική άμιλλα την Μεγάλη Παρασκευή στην πόλη μου τη
Γουμένισσα, στην πατρίδα μου.
Όμως πού
είναι η πατρίδα ;
Τασμανία.
Η μικρότερη πολιτεία της Αυστραλίας. Υπηρετώ δάσκαλος με εντολή του ελληνικού
κράτους στην ευάριθμη ελληνική παροικία της πρωτεύουσας του νησιού, Χόμπαρτ. Η
εύρωστη κρητική ομογένεια της πόλης, πανηγυρίζει κάθε χρόνο τη Μάχη της Κρήτης.
Επίσημοι και πολίτες, Έλληνες και Αυστραλοί, ανεβαίνουμε έναν καταπράσινο λόφο.
Στην κορυφή του δεσπόζει εξαίρετο, καλαίσθητο και επιβλητικό μνημείο,
αφιερωμένο στη μνήμη του Άγνωστου στρατιώτη. Διαβάζω στην ακριβή μαρμάρινη βάση
του : «Ανδρών Επιφανών Πάσα Γη Τάφος».
Σκρα
17 Μαΐου 1918 : Μεραρχία Κρητών, Μεραρχία Αρχιπελάγους, Μεραρχία Σερρών.
Γράφει, ο Γάλλος Στρατηγός Τοπάρ, ότι τα γαλλικά
στρατεύματα σταμάτησαν την προσπάθειά τους να καταλάβουν το Σκρα Ντι Λέγκεν,
εξαιτίας της δράσης ενός και μόνο βουλγαρικού πυροβόλου.
Έτσι
ανέλαβε δράση η καλοκουρδισμένη ελληνική συμφωνική ορχήστρα της μεραρχίας
Κρητών, με τον υποστράτηγο Σπηλιάδη και τα 7ο και 8ο συντάγματα των Γαρδίκα και
Σταυριανόπουλου. Η μεραρχία Αρχιπελάγους, με επικεφαλής τον υποστράτηγο Ιωάννου
με το 5ο και 6ο σύνταγμα των Εξάρχου και Τσιμιλάκη και διοικητές τμημάτων τους
Πλαστήρα, Καρακούφα, Παπαγιάννη και Μπάμπαλη. Η μεραρχία Σερρών, με το 1ο
σύνταγμα του αντισυνταγματάρχη Κονδύλη και τα τάγματα των Ψάρρα, Βαχαρόγλου. Ο
μαέστρος αντιστράτηγος Εμμανουήλ Ζυμβρακάκης, καθοδηγεί αρμονικά τη στρατιωτική
συγχορδία και διαμέσου πυκνών ομοβροντιών και φραγμών ατέλειωτων φονικών οβίδων
εχθρικού πυροβολικού, ταξιδεύουν προς την αιωνιότητα.
Φύσηξε
αιγαιοπελαγίτικη αύρα και ευωδίασε κρητική λεβεντιά ανάκατη με υγρασία
μακεδονικής γης ποτισμένης με το άγιο αίμα των υπερασπιστών της, ισοπεδώνοντας τους
αλαζόνες σφετεριστές με τιτάνια ορμή, ισάξια των συμπολεμιστών τους στο διάβα
των αιώνων, που τους καθοδηγούν στο μονοπάτι της δόξας.
Ζήλεψαν
κι ανταγωνίστηκαν τα 15000 Ελληνόπουλα τη δόξα των συστρατιωτών τους στον πρώτο
και δεύτερο Βαλκανικό Πόλεμο και ειδικότερα στη Μάχη του Κιλκίς, δείγμα απαράμιλλης
γενναιότητας και αυταπάρνησης ανθρώπινης υπόστασης. Κι όπως προέλαυναν, τους
έβγαζαν κοροϊδευτικά τη γλώσσα, προκαλώντας μένος για την απόκτηση της
δαφνοστεφανωμένης δόξας τους, που τους ανέμενε υπομονετικά στα θανατηφόρα
ορύγματα και γυρνώντας από την άλλη σκούπιζαν ένα δάκρυ για τα 605 παλληκάρια
που θα συναντούσαν σε λίγο στον Κήπο της Παναγιάς.
Με πρώτο και καλύτερο τον ήρωα Ταγματάρχη Πεζικού
Βασίλειο Παπαγιάννη, Διοικητή του 1ου Τάγματος Πεζικού της Μεραρχίας
Αρχιπελάγους, ο οποίος ήταν και ο ανώτερος σε βαθμό Έλληνας νεκρός που «πάτησε»
το «απόρθητο φρούριο» του Σκρα, όπως το θεωρούσαν οι Βούλγαροι και οι Γερμανοί.
Το
γυμνοβούνι στολίστηκε με πλουμιστές πολύτιμες πούλιες τις ψυχές των παλληκαριών,
που εγκαθίδρυσαν εδώ την αιώνια αυτοκρατορία τους, απολαμβάνοντας τις δάφνες
που τους απένειμε η γλυκιά πατρίδα.
Ζήτω
το Έθνος
Ζήτω
ο Στρατός
Ζήτω
το Σκρα
Κύριε Σαμαρά
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μάχη του Σκρά έλαβε χώρα 30 Μαΐου (σύμφωνα με το νέο ημερολόγιο).
Το οχυρωμένο ύψωμα το κατέλαβε η Μεραρχία Αρχιπελάγους, η οποία είχε και τα 9/10 των απωλειών. Οι δύο άλλες Μεραρχίες είχαν βοηθητικό-υποστηρικτικό ρόλο λόγω του μεγάλου μήκους του μετώπου (12 χιλιόμετρα). Το αναφέρω γιατί δεν κατανοώ τον λόγο που αναφέρεται συνεχόμενα πρώτα την Μεραρχία Κρητών. Ακόμη και αν θελήσει κάποιος να τις αναφέρει αλφαβητικά και όχι σύμφωνα με τον αριθμό των νεκρών που είχε η καθεμιά πάλι πρώτα την Αρχιπελάγους πρέπει να αναφέρει. Το συγκεκριμένο έγινε άθελα ή αποκτάται χούγια ‘’άλλων’’.
Επιπλέον κάποτε θα πρέπει ν’ αναφέρεται και όλη την αλήθεια. Υπήρχαν και αρκετές δεκάδες λιποτακτών στη μάχη, στην πλειοψηφία τους από την Μεραρχία Σερρών η οποία αποτελούνταν από τους παλαιότερους του. Γύρω στους 150 από αυτούς συνελήφθηκαν και εκτελέστηκαν με διαταγή του αρχιστράτηγου Παναγιώτη Δαγκλή, θείου του Ταγματάρχη Παπαγιάννη.
Τέλος πείτε μας την γνώμη σας για την συνεισφορά του Δημάρχου, καθώς και της πρώην δημάρχου Αξιούπολης κ.. Συμεωνίδου, στο να ευτελιστεί η συγκεκριμένη εκδήλωση και να είναι παρόν μόνον οι τρείς, χωρίς τον κούκο (στην ερώτηση απαντάτε αν γνωρίζεται πρόσωπα και γεγονότα).
Κλείνοντας να σας πω, καλοπροαίρετα, πως δεν μου άρεσε ο λόγος σας. Είναι παλαιάς κοπής. Πλέον μεγάλη μερίδα της ανθρωπότητας, αλλά και του λαού μας, γνωρίζει περισσότερα πράγματα για την ιστορία του πλανήτη. Γνωρίζει γιατί γίνονται οι πόλεμοι. Γνωρίζει πως ήρωες υπάρχουν παντού. Και ιδικά αρκετοί Έλληνες δεν θέλουν να ακούνε κάποιος να επαναλαμβάνει μεγάλα λόγια όπως π.χ. το «οι ήρωες πολεμούν ως Έλληνες» και ν αφήνει πίσω του τον ''Ronald Scobie'' ώστε να φροντίσει να αλληλοσκοτωθούν οι ήρωες.
Κύριε Τάσο
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συνηθίζω να απαντώ σε ανώνυμα σχόλια, όπως δεν αρθρογραφώ και ποτέ ανώνυμα. Ο λόγος είναι ότι ο σχολιασμός πρέπει να ακουμπάει στη γενικότερη προσωπικότητα του γράφοντος. Πώς για παράδειγμα θα ηθικολογήσει σε ένα σχόλιο ένας έγκλειστος για ανθρωποκτονία ; Έχε το θάρρος της γνώμης σου, όταν αυτή βασίζεται σε επιχειρήματα, ακόμα και αν είναι κακοπροαίρετη.
30 Μαΐου 1913 : επίσημη λήξη του νικηφόρου Α΄ Βαλκανικού Πολέμου
30 Μαΐου 1919 : Μικρασιατική εκστρατεία, ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει την Πέργαμο.
30 Μαΐου ............ Η ημερομηνία σε πείραξε ;Η ομιλία έχει κι αυτή τη στρατηγική της ! Και στη βάση αυτής της στρατηγικής έγινε η σύνδεση των Κρητών της Τασμανίας με τους Κρήτες του Σκρα. Αν δεν βλέπεις τη σχέση, ναι είναι κακοπροαίρετη η κριτική σου ή έχεις παντελή άγνοια από σχεδιασμό και στήσιμο ομιλίας.
Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι "χούγια" άλλων δεν αποκτώ ούτε ενσυνείδητα ούτε υποσυνείδητα. Αυτή είναι και η ιδιαιτερότητά μου : κάνω αντισυμβατικά πράγματα εκεί που κάποιος δεν το περιμένει (δεν το λέω εγώ, έτσι μου λένε αυτοί που με ξέρουν καλά και με παρακολουθούν). Όσον αφορά τους λιποτάκτες που υποστηρίζετε ότι πρέπει κάποια στιγμή να αναφερθούν, γράψτε ένα επώνυμο άρθρο στον τοπικό τύπο να τα πείτε όπως θέλετε και να αποτελέσετε παγκόσμια πρωτοτυπία, όπου σε εκδήλωση εθνικής επετείου, εσείς θα μιλάτε για τους προδότες.
Δεν διδάσκουμε ιστορία όταν μιλούμε σε μια Εθνική Επέτειο. Δεν διαπραγματευόμαστε τη φτώχεια της συνείδησης των ανίκανων, δειλών και προδοτών. Μιλάμε για τους ήρωες και τα κατορθώματά τους.
Όσον αφορά τις ενέργειες του Δημάρχου και της πρώην Δημάρχου δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε, αλλά γιατί ζητάτε από μένα να τοποθετηθώ όταν εσείς δεν έχετε τα κότσια να αναφέρετε δημόσια την άποψή σας ;Πάντως εγώ προσωπικά δεν προσήλθα ποτέ σε εκδήλωση ανάλογα με το ποιοι επίσημοι θα ήταν παρόντες. Γνώμονάς μου πάντοτε η σπουδαιότητα της εκδήλωσης. Δεν στολίζουν τις εκδηλώσεις οι επίσημοι, αλλά οι ήρωες που τιμούμε.
Τέλος, είναι αναφαίρετο δικαίωμά σας να μη σας αρέσει η όποια ομιλία και μπορείτε δημοκρατικά να το δηλώνετε. Όμως η έντονη ενασχόλησή σας με αυτήν δείχνει το εντελώς αντίθετο : να σας έχει προκαλέσει τεράστιο ενδιαφέρον ! Αλλιώς δεν εξηγείται η ενδελεχής ανάλυση που επιχειρείτε. Θα ήταν αρκετή μια γραμμή που θα δήλωνε αυτό που δηλώνετε στην τελευταία παράγραφό σας.
Βέβαια, δεν έχει σημασία να είναι παλαιάς κοπής, ή νέας κοπής, αλλά ... ενδιαφέρουσας κοπής. Και από τα δακρυσμένα μάτια δεκάδων (ναι δεκάδων) απλών ανθρώπων φάνηκε ότι ήταν πολύ ενδιαφέρουσα ! Μέχρι τη στιγμή που γράφω, μου τη ζήτησαν και την έχω στείλει σε δεκάδες άτομα ! Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό σε ομιλία που πραγματοποιώ. Επίσης, αν βρείτε πουθενά γραμμένη καμιά παρόμοια "παλαιάς κοπής" παρακαλώ να μου τη στείλετε να τη συγκρίνω, γιατί η μόνιμη επωδός που συνήθως συνοδεύει τις τοποθετήσεις μου από τον κόσμο που τις διαβάζει στο Μαχητή ή στο ιστολόγιό μου, είναι πάλι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υποστηρίζετε εσείς !
Όσον αφορά το θέμα των πολέμων και των ηρώων που προσπαθείτε με αλαζονεία και έπαρση να υποβαθμίσετε και να μας υποδείξετε την αλήθεια που εμείς οι υπόλοιποι αγνοούμε, διαβάστε καλύτερα τα άρθρα του ιστολογίου μου και μην κουνάτε το δάχτυλο σαν παλαιάς κοπής δάσκαλος, γιατί ο κόσμος βαρέθηκε από τη θολοκουλτούρα του τίποτα !
Ακόμη για ενημέρωση των αναγνωστών να αναφέρω ότι αν απαντήσετε ΔΕΝ θα δημοσιεύσω την απάντησή σας, παρά μόνο αν συνοδεύεται από πλήρη επώνυμα στοιχεία.
Κύριε Σαμαρά
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αναφορά του μόνον του ονόματος μου δεν έγινε από έλλειψη θάρρους ή γιατί είχα πρόθεση να κρύψω την ανύπαρκτη κακή μου πρόθεση. Ο μόνος λόγος είναι πως δεν χρειάζεται γιατί δεν γνωριζόμαστε. Στην πρόσκληση που εκδόθηκε για την επέτειο της μάχης http://www.venizelos-foundation.gr/images/content/_2013.pdf αναφέρεται το όνομά σας και η αναζήτηση της Google με οδήγησε στο blog σας. Είδα το άρθρο και συμπέρανα πως εσείς είστε αυτός που εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας. Και είπα να καταθέσω την γνώμη μου.
Εκτός της λάθος ημερομηνίας, μου προξενεί μεγάλη οργή και η μη αναφορά των ονομάτων όλων των πεσόντων οι οποίοι υπάρχουν στην λίστα της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού. Μαζί και του προπάππου μου λοχία ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΑΤΖΑΚΗ.
Σας ενημερώνω πως την γνώμη μου την έχω καταθέσει στην πρώην Δήμαρχο Αξιούπολης μετά από τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε πριν 3 χρόνια.
Σε ό,τι αφορά το στήσιμο της ομιλίας γνώμη μου είναι πως πρέπει να μένει στα πλαίσια της αναφοράς ιστορικών γεγονότων και να μην κινδυνεύει να εισέλθει στη σφαίρα του μυθιστορήματος. Εννοώ πως δεν χρειάζεται στιγμιαία να πωρώσουμε, να φορτίσουμε συναισθηματικά ‘’κάποιον’’ εκείνη την μέρα λες και προετοιμάζουμε κάποια επίθεση. Και αυτός ο ‘’κάποιος’’ να κάθεται στα τέσσερα στην κάθε ‘’Μέρκελ’’ και ‘’ να ζητήσουμε απ’ αυτούς να μας φορτώσουν θάρρος, ελπίδα και δύναμη για τα δύσκολα χρόνια που έρχονται’’ όπως χαρακτηριστικά λέτε. Ομιλίες ‘’στιγμιαίας τόνωσης ηθικού’’ γίνονται επανειλημμένα σε τέτοιες εκδηλώσεις. Αυτό άραγε μπορεί ν αλλάξει συνειδήσεις ή οι παρευρισκόμενοι μετά από 10 λεπτά επιστρέφουν στον μικρόκοσμό του ΕΓΩ τους; Γι αυτό ανέφερα και τα λόγια του Τσόρτσιλ.
Για τους λιποτάκτες να πω πως ανίκανους, δειλούς και προδότες δεν του χαρακτήρισε ούτε ο Δαγκλής γιατί, όπως ανάφερα, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν παλαιοί στο στράτευμα και είχαν πολεμήσει ξανά. Ως ‘’ανθρώπους που φοβήθηκαν για μια στιγμή’’ τους χαρακτηρίζει και πως με πόνο καρδιάς έπρεπε να τηρήσει γραφτούς και άγραφους νόμους και να δώσει την διαταγή να εκτελεστούν. Και αυτοί ήρωες ήταν στις προηγούμενες μάχες που πολέμησαν. Απλά αναρωτήθηκα γιατί δεν κάνατε και μια αναφορά ή έκκληση για την λύτρωση των δικών τους ψυχών που ‘’πέταξαν’’, εκείνη την μέρα, από χέρια αδελφών τους. Φαντάζομαι πως εσείς ως άνθρωπος που έχετε βρεθεί σε θέση μάχης αρκετές φορές και δεν έχετε λυγήσει μπορείτε εύκολα να τους χαρακτηρίζεται τιποτένιους και να θαυμάζεται όλους αυτούς που δάκρυσαν από τον λόγο σας και δεν ξέρουμε πως θα αντιδρούσαν όταν απέναντι θα υπήρχε η προοπτική του θανάτου. Επιτρέψτε μου να πω πως είναι παχιά λόγια και ψεύτικα συναισθήματα.
Τέλος να σας πω πως δεν έβαλα την λέξη ήρωες μέσα σε ’’_’’ οπότε δεν υπάρχει αλαζονεία και έπαρση και ΟΥΤΕ ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΩ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΠΑΠΠΟΥ ΜΟΥ. Ούτε ψάχνω ή υποστηρίζω κάποια ‘’θολοκουλτούρα του τίποτα’’. Απλά έχω στα χέρια μου το τελευταίο γράμμα που έστειλε στην προγιαγιά μου και στο οποίο γράφει τη λέξη ΦΟΒΑΜΑΙ οκτώ φορές. Την τελευταία πως ‘’φοβάται πως δεν θα την ξαναδεί’’. Οπότε να το γνωρίζεται πως κάποιοι ήρωες της μάχης του Σκρά φοβόντουσαν.
Και να μην είστε επιθετικός με κάποιον που καταθέτει την γνώμη του, πριν καταλάβετε πως δεν έχει πρόθεση να σας μειώσει και να εξαφανιστεί. Αν θέλετε δημοσιεύστε την απάντηση μου.
Πιστεύω πως η συνεισφορά σας στην αναζήτηση της αλήθειας γενικότερα, αλλά και στο συγκεκριμένο θέμα είναι πολύ σημαντική. Οι χαρακτηρισμοί μου δεν σας αφορούν. Συχνά πυκνά αντιμετωπίζω "ανώνυμες", άκομψες και ανούσιες τοποθετήσεις και τις αντιμετωπίζω με ορμή, ναι και ίσως με ελαφρά επιθετικότητα.
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για τις πληροφορίες σας μου φαίνονται ιδιαίτερα σημαντικές, αλλά περισσότερο για τη συμβολή σας στο ξεκαθάρισμα της άποψής σας.
Διαφωνώ ως προς τον τρόπο που μπορούμε να μιλάμε σε μια εκδήλωση, αλλά αντιλαμβάνομαι πλήρως τι εννοείτε. Ζητώ ειλικρινά συγγνώμη αν με την τοποθέτηση μου προσέβαλα εσάς και τον πρόγονό σας. Πράγματι, παραδέχομαι ότι ο άνθρωπος κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες μπορεί να λυγίσει και να φοβηθεί και αυτό δεν τον κάνει κατ' ανάγκη προδότη.
Έχω λυγίσει και έχω φοβηθεί πολλές φορές.