Νόμπελ Μαθηματικών για την ανακάλυψη του αιώνα !

 

 

Πυρ κατά ριπάς..............από τα ορύγματα της Γουμένισσας.

Του Χρήστου Σαμαρά.

Νόμπελ μαθηματικών για τη νέα μαθηματική ανακάλυψη του αιώνα :

 Χ-400 = Χ ! ή Χ-400= 2Χ !

Λογικά οι επιστημονικές εξελίξεις αποδίδουν καρπούς όταν αποδεικνύονται και στην πράξη εκτός από τη θεωρία. Έτσι, η περιβόητη και περιλάλητη οικονομική στρατηγική και πολιτική που συνεχίζει να εφαρμόζεται στην Ελλάδα, δικαιωματικά πρέπει να ανταμειφθεί τουλάχιστον με το Νόμπελ Μαθηματικών για τη νέα μεγάλη μαθηματική ανακάλυψη, η οποία σαρώνει την εποχή μας και προκαλεί εντύπωση και θαυμασμό στην επιστημονική κοινότητα, αλλά και στην κοινή γνώμη.

Κυρίαρχο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, αναγνωρίστηκε η ανταγωνιστικότητα. Μάλιστα υπάρχει και διεθνής δείκτης, ο οποίος τη μετρά παγκοσμίως και κατατάσσει τα κράτη ανάλογα με τη δυναμική τους. Αποδείχτηκε λοιπόν, ότι  η χώρα μας είχε κατρακυλήσει στο συγκεκριμένο δείκτη και έπρεπε να αναπτυχθούν οι πολιτικές εκείνες που θα οδηγούσαν στην ανάκαμψη και βελτίωση της θέσης της. Η πρώτη κίνηση που έγινε με τη σύμφωνη γνώμη όλων των εμπλεκόμενων στη διαδικασία της σωτηρίας μας (!) ήταν φυσικά η καταβαράθρωση του μισθολογικού κόστους, με όφελος τη μείωση του κόστους παραγωγής και απώτερο σκοπό τη βελτίωση της πολυπόθητης ανταγωνιστικότητας.

Βέβαια, υπάρχει και το μη μισθολογικό κόστος μιας επιχείρησης, όπως επίσης και ο εκσυγχρονισμός της, το περιβάλλον που δραστηριοποιείται, το ύψος και ο τρόπος του δανεισμού της, η κρατική και μη γραφειοκρατία, οι φορολογικοί συντελεστές, οι ασφαλιστικές εισφορές, η διαπλοκή και η διαφθορά των υπηρεσιών που σχετίζονται με την επιχειρηματικότητα, ο χρόνος ανάκτησης των όποιων ευρωπαϊκών ή κρατικών επιδοτήσεων, η δυναμική της τοπικής αγοράς και πολλά άλλα.    

Για κάποιο λόγο, το πρώτο (και τελευταίο !) μέτρο που λήφθηκε, ήταν η μείωση του μισθολογικού κόστους και μάλιστα όχι απλά η μείωση, αλλά η παντελής κατακρήμνιση ενός σχετικά χαμηλού μισθού. Κατέληξε, μετά από μια αγωνιώδη διαδρομή, στο ύψος (χοντρικά) των τετρακοσίων (400) ευρώ, δηλαδή στο μισό των αποδοχών (δεν πρόκειται βεβαίως για μισθό, αλλά για φιλοδώρημα). Αμέσως μας ενημέρωσαν ότι πράγματι η ανταγωνιστικότητα της χώρας άρχισε να βελτιώνεται και να ανακτά τις χαμένες της θέσεις. Πώς όμως έγινε αυτό, όταν τα προϊόντα κράτησαν τις αρχικές τους τιμές και σε πολλές περιπτώσεις τις ανέβασαν κιόλας ; Υποτίθεται ότι για να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα στις ευρωπαϊκές και διεθνείς αγορές, έπρεπε να διατηρήσουν ή να αναβαθμίσουν παραπέρα την ποιότητά τους και να κατεβάσουν πολύ την τιμή τους.

Επιπλέον, αφού η μείωση του μισθολογικού κόστους ήταν τετρακόσια ευρώ, τότε θα έπρεπε να ισχύει ο τύπος Χ-400 = Ψ (όπου Χ η τιμή της συνολικής ποσότητας των προϊόντων που παράγει μια επιχείρηση με έναν εργαζόμενο και Ψ η τιμή της συνολικής ποσότητας των παραγόμενων προϊόντων, μικρότερη του Χ).

Όλοι γνωρίζουμε ότι αυτό δεν συμβαίνει, σε καμιά μάλιστα περίπτωση.

Το οικονομικό περιβάλλον της χώρας, μόνο ευνοϊκό δεν είναι για τις επιχειρήσεις και τα προϊόντα τους. Η ζήτηση είναι μηδαμινή (σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας). Η πολιτεία υποβάλλει δυσβάστακτους φόρους και μάλιστα προκαταβολή. Επιβάλλει υψηλούς συντελεστές, όπως στην εστίαση, όταν καμιά άλλη χώρα (ειδικά εκείνες που επιδιώκουν οικονομική ανάκαμψη) δεν έχουν τέτοιους καταστροφικούς ΦΠΑ. Η τροφοδοσία με χρήμα από τις τράπεζες είναι πλέον ανέκδοτο και όταν συμβαίνει έχει τόσο υψηλά επιτόκια, που αμέσως καθιστά μη ανταγωνιστικό το προϊόν μιας επιχείρησης. Η γραφειοκρατία έχει χειροτερέψει με καμία απολύτως βελτίωση τα τελευταία τρία χρόνια, όταν θα έπρεπε να έχουν ανατραπεί εκ βάθρων τα πάντα. Την εποχή του διαδικτύου, του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή ακόμα και της τηλεομοιοτυπίας  (φάξ), το δημόσιο ζητά ταυτοπρόσωπη παρουσία, σφραγίζει και υπογράφει με το χέρι.  Το αποκρουστικό πρόσωπο της γραφειοκρατίας μετατράπηκε σε κεφάλι Μέδουσας και όποια επιχείρηση εμπλακεί μαζί της πετρώνει, δηλαδή διαλύεται. Δυστυχώς Περσέας δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Η διαφθορά ζει και βασιλεύει και καταταλαιπωρεί τους τυπικούς και νομοταγείς πολίτες που προσπαθούν να εργαστούν σκληρά για να τραβήξουν το κάρο από τη λάσπη. Επίσης και το πρώτο ξαδελφάκι της, η διαπλοκή, απλώνει τα πλοκάμια της, παρά τις κάποιες (ελάχιστες) προσπάθειες σε επίπεδο νομοθεσίας κυρίως. Τα προγράμματα υποστήριξης (με βάση το ΕΣΠΑ) κινούνται με ρυθμό χελώνας και τα χρήματα εκταμιεύονται με τρομακτική δυσκολία ή καθόλου. Στο κράτος οφείλεται δυστυχώς η διάλυση εκατοντάδων επιχειρήσεων, οι οποίες δεν έλαβαν τις επιστροφές που δικαιούνταν, με αποτέλεσμα να φορτώσουν με επιπλέον ανέργους τον ήδη επιβαρυμένο δείκτη ανεργίας. Οι ασφαλιστικές εισφορές δημιουργούν ένα ακόμη κυματοθραύστη που απενεργοποιεί τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας, καθώς περιμένουν να ξεκινήσουν νέες επιχειρηματικές προσπάθειες, ενώ απαιτείται ένας μηνιαίος μισθός για να πληρωθεί για παράδειγμα το ΤΕΒΕ μιας ατομικής επιχείρησης. Και τι ακριβώς λαμβάνεις με τα χρήματα που πληρώνεις ; Το απόλυτο τίποτα και μια σύνταξη-χαρτζιλίκι.

Συνδυάζοντας όλα αυτά με τη αιμορραγία των μεθοριακών πληθυσμών προς τους άλλοτε φτωχούς συγγενείς και την αύξηση των τιμών της ενέργειας είναι απολύτως προφανές ότι το ποσό της μείωσης του μισθολογικού κόστους αποτελεί μια δεξαμενή από όπου οι βρικόλακες ρουφούν για οποιονδήποτε άλλο λόγο, εκτός για εκείνον για τον οποίο καθιερώθηκε.

Οι απλοί εργαζόμενοι τροφοδοτούν τις ελλειμματικές πολιτικές και τα οικονομικά τρίγωνα των Βερμούδων, που ότι περάσει μέσα από αυτά εξαφανίζεται μυστηριωδώς.

Η εξίσωση Χ-400= Χ !! ή Χ-400= 2Χ !! λοιπόν που επέβαλαν βιαίως στην σοκαρισμένη κοινωνία οι ευφυείς σταυροφόροι της σωτηρίας μας, αξίζει να λάβει το Νόμπελ Μαθηματικών. 

Υπάρχει όμως δυστυχώς και μια άλλη παράμετρος της ανταγωνιστικότητας που ζέχνει επίσης την επιθετική συμπεριφορά των εχόντων το γενικό πρόσταγμα. Παρά τις προπατορικές αλλά και μεταπατερικές αμαρτίες που εντέχνως έχουν μεταφέρει στις πλάτες των πολιτών, δεν έχει μειωθεί καθόλου η απαίτηση για την ποιότητα. Ίσα ίσα που σε πολλές περιπτώσεις έχει αυξηθεί η απαίτηση για καλύτερη και διαρκή βελτίωση της ποιότητας. Όταν αυτό αφορά ένα προϊόν, πάει κι έρχεται. Όταν όμως αφορά υπηρεσία, αλλάζει το πράγμα.

Το κράτος στέλνει τους αστυνομικούς του στις Σκουριές με απολύτως σκουριασμένους μισθούς, να υπερασπίσουν την κρατική νομιμότητα. Τους αναπτύσσουν ενώπιον διαδηλωτών που διαμαρτύρονται για τους χαμηλούς μισθούς, όταν εκείνοι αγοράζουν οι ίδιοι τον εξοπλισμό τους. Απαιτεί η κοινωνία να δρα άμεσα η αστυνομία όταν πραγματοποιείται εγκληματική ενέργεια, αλλά τα περιπολικά δεν έχουν βενζίνη και οι αστυνομικοί πληρώνουν από την τσέπη τους για τη συντήρηση των οχημάτων και των απαιτούμενων βοηθητικών μέσων.

Απαιτούμε περισσότερη ασφάλεια, από αστυνομικούς με εξευτελιστικούς μισθούς.

Θα απαιτήσουμε, αν χρειαστεί (το απευχόμαστε), εδαφική ασφάλεια με τη συνδρομή του ελληνικού στρατού, από στρατιωτικούς με βομβαρδισμένα μισθολόγια. Απαιτούμε άριστη εκπαίδευση, από εκπαιδευτικούς υπό απειλή εκβιαστικών νόμων για απολύσεις και με δίκη προθέσεων με μέτρα επιστράτευσης σαν σε προπολεμική περίοδο. Απαιτούμε παροχή υπηρεσιών υγείας υψηλού επιπέδου, από γιατρούς που αποφοιτούν από ελλειμματικά σε εκπαίδευση ελληνικά πανεπιστήμια και αμείβονται με γελοίους μισθούς.

Απαιτούμε από όλο τον υπόλοιπο κοινωνικό ιστό να αποδίδει στον ύψιστο βαθμό με τη μικρότερη δυνατή αμοιβή, ενώ η δική μας συντεχνία να μείνει αλώβητη από τις αυστηρές, ανάλγητες και άδικες πολιτικές. Η πολιτική του διαίρει και βασίλευε στο απόγειο της. Βαδίζουμε στο μέλλον με τακτικές του παρελθόντος.