ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ ...ΛΑΘΗ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.

Πυρ κατά ριπάς..............από τα ορύγματα της Γουμένισσας.

Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος.

Στην αφρικανική χώρα, που λέγεται Ελλάδα, το Σύνταγμα που διδάσκουμε στο δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, Πανεπιστήμιο και υποτίθεται πως είμαστε υποχρεωμένοι να το τηρούμε και να αγωνιζόμαστε στην περίπτωση που κάποιος προσπαθεί να το καταλύσει, τα πολιτικά κόμματα της χώρας το έχουν κάνει κουρελόχαρτο και σκουπίζουν με αυτό τις βρώμικες πολιτικές τους φιλοδοξίες. Στις πολιτισμένες χώρες της Ευρώπης οι εκλογές γίνονται σε απολύτως τακτά διαστήματα και ο μόνος λόγος αναβολής τους θα ήταν ίσως ο Αρμαγεδδών, αλλά σε καμιά περίπτωση η ύψιστη πολιτειακή διαδικασία εφαρμογής του ανώτατου συγγράμματος της πολιτείας. 

Στις αναπτυγμένες δημοκρατικά χώρες της αιώνιας φίλης και συμμάχου Ευρώπης – και όχι μόνο – καταδικασμένοι σε ποινικά αδικήματα δεν εκβιάζουν το οργανωμένο κράτος και όλοι αποδέχονται την εφαρμογή νόμων και διατάξεων, αλλιώς καταλήγουν να υποστούν τις ενδεδειγμένες ποινές. Ομοίως το συντεταγμένο κράτος δεν λειτουργεί ως ξεκατινιασμένη πεθερά και δεν εκδικείται, ούτε στοχοποιεί την αντίθετη άποψη, άσχετα αν δεν υποκύπτει σε αυτήν.

Στα καθεστώτα δημοκρατικών αντιλήψεων και πεποιθήσεων οι κατασκευαστικές μονάδες που αποτελούν την εξουσιαστική δομή του κράτους δεν γκαιμπελολογούν, δεν κινδυνολογούν και δεν επιτρέπουν στα οργανωμένα συστήματα ισχυρών εξωτερικών συμφερόντων κυρίως, να κατευθύνουν την πολιτική βούληση του άμοιρου και κατατρεγμένου λαού.

Η λογική λοιπόν του νομοθέτη : αν ήθελε να είναι οι εκλογές του Προέδρου και βουλευτικές θα τις όριζε στο ΙΔΙΟ χρονικό διάστημα. Τέσσερα χρόνια για όλους. Ο στόχος ήταν (είναι) η επιλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας να αποτελεί ύψιστο πολιτικό και πολιτειακό γεγονός, καθώς αφορά την ίδια την υφή και ουσία της δημοκρατίας.

Ένα καινούριο σπίτι δεν χτίζεται με παλιά υλικά. Η σωτηρία του ελληνικού λαού που επικαλείται και επενδύει η αξιωματική αντιπολίτευση δεν πρόκειται να επέλθει με την επιλεκτική υιοθέτηση των ωφελούμενων το κόμμα πολιτικών και όχι τη χώρα. Η ελπίδα που εναποθέτει ο ελληνικός λαός στην διακυβέρνησή του δεν πρέπει να είναι αλά καρτ, αλλά υπολογισμένη και οργανωμένη από την αρχή μέχρι το τέλος.

Και δεν είναι ακόμα. Με αποτέλεσμα να υποπίπτει σε τραγικά λάθη. Κι αυτός και οι άλλοι, όπως :

Λάθος 1^ο  : Ομόφωνα ψηφίστηκε στη Βουλή η τροπολογία για τον Ρωμανό. Ομόφωνη αποδοχή του εκβιασμού του έγκλειστου εγκληματία και καταδικασμένου σε δεκαπέντε χρόνια κάθειρξη.

Λάθος 2^ο  : Η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ να μην ψηφίσει κανέναν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές ενάμισι χρόνο πριν την προκαθορισμένη ημερομηνία.

Λάθος 3^ο : Η συνέχιση της απαράδεκτης εξοντωτικής οικονομικής  πολιτικής των κομμάτων της συγκυβέρνησης.

Λάθος 4^ο : Επίσπευση των Προεδρικών εκλογών προς όφελος κομματικών επιταγών (από όλους) με πρόσχημα το συμφέρον της χώρας.

Όλοι παραβιάζουν το Σύνταγμα με γνώμονα την … εφαρμογή του. Τα συμφέροντα τους και των κομμάτων τους, πάνω από την πατρίδα και την ελπίδα των πολιτών.