ΕΚΛΟΓΟΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ.

Πυρ κατά ριπάς..............από τα ορύγματα της Γουμένισσας.

Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος.

Εκλογοσχέδια, προγράμματα και θεωρίες υλοποίησης.

Τα πρόγραμμα μιας παράταξης δεν είναι έκθεση ιδεών. Ούτε μαζεύονται πέντε ικανοί και έξυπνοι άνθρωποι για να καταγράψουν με έναν καταιγισμό ιδεών ένα μάτσο καλές ιδέες, κάτι που θα ήθελαν οι ίδιοι να κάνουν και κατά την προσωπική τους άποψη είναι ορθό για τον τόπο τους και την περιοχή τους. Πρόγραμμα δεν είναι εκείνο που σχεδιάζεις. Εκείνο λέγεται σχέδιο. Πρόγραμμα αποτελεί η υλοποίηση του σχεδίου σου και τα μέσα που εφαρμόζεις, μετά από ολοκληρωμένο σχεδιασμό, λεπτομερή και ενδελεχή ανάλυση των δεδομένων, τα οποία εφαρμοζόμενα θα οδηγήσουν στην πραγματοποίηση των στόχων. Έτσι, έχουμε το πρόγραμμα, για παράδειγμα, της τηλεόρασης (δεν αλλάζει, οι εκπομπές θα πραγματοποιηθούν σίγουρα), το ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου (τα μαθήματα είναι στην ώρα τους και γίνονται) το πρόγραμμα του φεστιβάλ (έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες και θα εμφανιστούν συγκεκριμένοι καλλιτέχνες) το πρόγραμμα του .. πλυντηρίου (έχει περαστεί από τους τεχνικούς και εφαρμόζεται από τον χρήστη) και άλλα πολλά.

Βέβαια στο λεξικό αναφέρεται και το πρόγραμμα του πολιτικού κόμματος, του πολιτικού προσώπου ή της πολιτικής παράταξης , αλλά είναι η μόνη έννοια στο  λήμμα όπου αναφέρεται  η εξαγγελία και οι προθέσεις, σε αντίθεση με την καταχώρηση των απτών δεδομένων στις προηγούμενες έννοιες της λέξης.

Θα ήταν λοιπόν απολύτως εποικοδομητικό οι υποψήφιοι σε αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές να παρουσιάσουν όχι τις προθέσεις τους, αλλά τις εκτελεσμένες ενέργειες και τις σχεδιασμένες πράξεις που πραγματοποίησαν ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι των «προγραμμάτων» που θέτουν. Ασφαλώς θα συμπεριλάβουν και πρωτότυπες ιδέες στο πλαίσιο της ανταλλαγής απόψεων με την κοινωνία των πολιτών, αλλά το κύριο βάρος της προεκλογικής τους εκστρατείας πρέπει να ακουμπά στις ήδη προεπιλεγμένες κινήσεις και την οργάνωση ομάδων δράσεων και υλοποίησης σχεδιασμού, οι οποίες έχουν ως αποστολή να παρουσιάσουν στο κεντρικό σώμα της παράταξης και στους πολίτες τις διασταυρωμένες και καταγεγραμμένες προσπάθειες τους.

Οπωσδήποτε δεν υπήρξαν όλοι οι υποψήφιοι αυτοδιοικητικοί και δεν μπορούν να παρουσιάσουν έργο. Μπορούν όμως να παρουσιάσουν την οργανωτική δομή στην οποία συμμετείχαν ή και οργάνωσαν ακόμη, το κοινωνικό έργο που πραγματοποίησαν και τις κοινωνικές πολιτικές που εφάρμοσαν. Τις καινοτόμες και ριζοσπαστικές εφαρμογές που εφηύραν και εντέλει τα αποτελέσματα που είχαν. Δεν διανοούμαι  ότι οι πολίτες θα χαραμίσουν την ψήφο τους σε υποψηφίους που ξύπνησαν ένα πρωί και αποφάσισαν πως θα σώσουν το Δήμο Παιονίας. Οι σωτήρες τελείωσαν. Οι τοπικοί αναζητητές της δημόσιας τοπικής διοίκησης οφείλουν να θέσουν στους πολίτες τις οριστικές θέσεις τους.     

Για παράδειγμα οι πολίτες της Γουμένισσας θα ήθελαν να ακούσουν από τους υποψηφίους δημάρχους τι έχουν σχεδιάσει για τον δρόμο προς Ευρωπό και τη γέφυρα στον  Άσπρο. (Φαντάζομαι και οι πολίτες πολλών άλλων περιοχών που επηρεάζονται από αυτήν τη σοβαρή παρέμβαση). Η θέση να «βγούμε πρώτα και βλέπουμε» έχει τελειώσει οριστικά. Η κοινωνία απαιτεί σαφείς και συγκεκριμένες απαντήσεις. «Εδώ και τώρα» για να θυμηθούμε και κάποιον παλαιό πολιτικό. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους υποψήφιους στην περιφερειακή ενότητα Κιλκίς. Κυρίως όμως αφορά τους υποψήφιους συμβούλους (δημοτικούς και περιφερειακούς) με καταγωγή από την πόλη της Γουμένισσας και κατά πόσο θα θέσουν ισχυρά τις θέσεις που απαιτεί η κοινωνία της πόλης ενδοπαραταξιακά πριν τις επίμαχες εκλογές του Μαΐου.

Επίσης πρέπει να τοποθετηθούν υπεύθυνα για το νερό, την επέκταση σχεδίου, το βιολογικό καθαρισμό, την περιφερειακή οδό, το ιστορικό τρίγωνο, την ίδρυση Μουσικού Σχολείου, τις δράσεις για την ιστορική έδρα, τη δημιουργία δημοτικής βιβλιοθήκης, την αξιοποίηση του ορεινού όγκου, την οργάνωση των Θεοτοκείων, την αξιοποίηση του μοναστηριακού και οινοποιητικού τουρισμού, τη βαλκανική και ευρωπαϊκή διασύνδεση με άλλες πόλεις και αναπτυξιακά προγράμματα, τη βελτίωση του νοσοκομείου, την αξιοποίηση του παλιού στρατοπέδου, την ανέγερση νέων εργατικών κατοικιών, την αντικατάσταση των καρκινογόνων αμιαντοσωλήνων, την υποστήριξη της υλικοτεχνικής υποδομής των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, την αναβάθμιση των αθλητικών υποδομών, τη στήριξη πολιτιστικών και αθλητικών συλλόγων, την ανακατασκευή του «παγκόσμιου θαύματος οδοποιίας» στην Γοργόπη, το φωτισμό κόμβων και σκοτεινών σημείων εντός και εκτός της πόλης, τη φροντίδα των αδέσποτων όπως αρμόζει στον πολιτισμό μας, την «στερέωση, αποκατάσταση, ανάδειξη» (όπως προσπαθεί να μου μάθει ο φίλος μου πάτερ Χριστόδουλος Παπακώστας υπεύθυνος του πέμπτου μεγαλύτερου σε οικονομική αξία έργου στην Ελλάδα, με τη σοφή καθοδήγηση του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη κ.κ. Δημητρίου) των κορυφαίων μνημείων της πόλης, θρησκευτικών και ιστορικών Ιεράς Μονής Παναγίας και Αγίου Γεωργίου και δραστηριότητα για να επιτευχθεί το ίδιο με το μνημείο πολιτιστικής και βιομηχανικής κληρονομιάς, εργοστάσιο παραγωγής μεταξιού «Χρυσαλίδας» και το Παλαιό Ιστορικό Διδακτήριο  και πολλά πολλά άλλα, σημαντικά και χαρακτηριστικά γνωρίσματα, γονιδιακά υποστηρίγματα της διαδρομής στους αιώνες, μιας σπουδαίας και ιστορικής πόλης. Το ίδιο υποθέτω θα ζητούν και οι πολίτες των άλλων πρώην δήμων του Δήμου Παιονίας.

Ας οργανωθούν λοιπόν οι ομάδες εργασίας, ώστε να παρουσιάσουν έργο και ας σταματήσουν τις διαρκείς, μονότονες επισκέψεις και τις αλλεπάλληλες, επαναλαμβανόμενες, ασταμάτητες επαφές για εξασφάλιση των καλύτερων «αλόγων» της κούρσας. Πλέον δεν είναι αυτό το ζητούμενο της κοινωνίας (ή τουλάχιστον καλά θα κάνει να μην είναι !), αλλά η εμπεριστατωμένη, βάσιμη, με επιχειρήματα απόδοση αποτελέσματος επί των ζητουμένων της κοινωνίας των πολιτών.

 Όλοι με χρυσά βελούδα, ποιος τα βόσκει τα γαϊδούρια;

Ελληνική Παροιμία