Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

ΕΧΩ ΝΕΑ : ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.






Πυρ κατά ριπάς..............από τα ορύγματα της Γουμένισσας.

Χρήστος Σαμαράς, Δάσκαλος.


Πάντα αναρωτιόμουν τα πρώιμα χρόνια του εκπαιδευτικού μου βίου, γιατί ο πιο άτακτος μαθητής, ήταν και ο λιγότερο καλός μαθητής (συνήθως). Όπως κάθε επιστήμη, κι εκείνη της εκπαίδευσης ανανεώνεται και βελτιώνεται συνεχώς προσφέροντας στους ενδιαφερόμενους πλήθος πληροφοριών και καινοτόμων γνώσεων, ώστε να εξηγούν τα ανεξήγητα φαινόμενα που εμπίπτουν της μάθησης. Από την απλή παροχή γνώσεων λοιπόν, περάσαμε στα σεμινάρια, τις μετεκπαιδεύσεις, τη βοήθεια ειδικών δασκάλων, υποστηρικτικών δομών και τελικά στην εφαρμογή εκπαιδευτικών πρακτικών που βελτιώνουν και την εκπαιδευτική μας αντίληψη, αλλά κυρίως την αλλαγή της νοοτροπίας μας.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, προστιθέμενης βέβαια (και κυρίως) της εμπειρίας που αξιοποιείται μόνο αν αγαπάς αυτό που κάνεις, αντιληφθήκαμε ότι ο πιο παραμελημένος μαθητής είναι και ο πιο ζωηρός. Είτε από την οικογένεια, είτε από την κοινωνία, είτε από το σχολείο ή κι απ’ όλους μαζί, ο παραμελημένος αναζητά να προσελκύσει την προσοχή με όποιον τρόπο αντιλαμβάνεται στο σχολικό του περιβάλλον ότι είναι ο πιο … προσοδοφόρος. Γι αυτό και άλλοτε παρουσιάζεται σκληρός, άμυαλος και παντελώς ανυπάκουος και άλλοτε πρόθυμος να αποτελέσει το δεξί χέρι του δασκάλου σε όποια δουλειά κι αν έχει αυτός να ολοκληρώσει. Αλλοπρόσαλλες προσεγγίσεις από απροσάρμοστες (όπως νομίζαμε) περιπτώσεις, ανεξήγητες τις περισσότερες φορές και σαφώς επαναλαμβανόμενες, ακόμη και με γνώση της επερχόμενης αυστηρής τιμωρίας.
Υπ’ αυτό το εκπαιδευτικό πρίσμα (ίσως βέβαια και με τη βοήθεια κάποιου πιο ειδικού στην ψυχική υγεία) αντιλαμβάνομαι πλήρως τις τελευταίες εξάρσεις γνωστού διανοούμενου δημοσιογράφου, αρθρογράφου και συγγραφέα και την απρόσμενη επιθετικότητα του απέναντι στην κοσμοϊστορική Ελληνική Επανάσταση του 1821 και του ανέσπερου φωτός της Ανάστασης του Κυρίου. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος συγγραφέας επιτίθεται στα ιερά και τα όσια ενός λαού που αναδύθηκε από τις στάχτες του, προκειμένου να αυξήσει τις απελπιστικά ελάχιστες πωλήσεις των συγγραμμάτων (;) του.  Κατά καιρούς εκφράζει αιρετικές θέσεις (κατά την άποψη μιας μειοψηφίας που εκπροσωπεί) οι οποίες τάχα καταπιέζονται και προκαλούν την ενεργοποίηση των αντανακλαστικών της κοινωνίας.
Bullshit, όπως λένε και οι αγγλοσάξωνες. Ο αγνωστικιστής και άθεος συγγραφέας και οι συν αυτώ ανήκουν στην πασίγνωστη ομάδα του μηδέν κόμμα ένα τα εκατό (αν και γι αυτό αμφιβάλλω, νομίζω είναι πολύ λιγότεροι) που θέλουν να επιβάλλουν την δικτατορία της μειοψηφίας, με όχημα τις δήθεν «προοδευτικές» και «διονοουμενίστικες» απόψεις τους. Ξέρω κι άλλον έναν, είναι δυστυχώς δήμαρχος μιας κοντινής μεγάλης πόλης και με το μπλαζέ ατάραχο ύφος του διεκδικεί επανεκλογή, χωρίς να έχει κάνει το παραμικρό έργο, παρά μόνο με σπασμωδικές μεμονωμένες, απελπισμένες και βλακώδεις προσπάθειες ταράζει ενίοτε τα νερά της ενημέρωσης ώστε να αυτοπροβάλλεται και να περικλείεται από το κάλλος της δημοσιότητας. Α, και παρεμπιπτόντως, ίσως κάποιος από αυτούς, που περιχαρείς τον χειροκροτούν στις ανοικτές εξομολογήσεις όπου μαγεύει το κοινό, θυμηθεί να τον ρωτήσει πόσα χρωστάει ο αδελφός του σε παραγωγούς σταφυλιού στη Γουμένισσα και πότε σκοπεύει να τα αποπληρώσει.
Το μηδέν κόμμα ένα τα εκατό λοιπόν, προκαλεί το θρησκευτικό αίσθημα του υπόλοιπου ενενήντα εννιά κόμμα εννιά τα εκατό, λες και αγνοεί σε ποια χώρα ζει. Λες και δεν ξέρει τι αναγράφεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας για τον Ελληνορθόδοξο χαρακτήρα του κράτους, την επικρατούσα θρησκεία και κυρίως για την κατάνυξη εκατομμυρίων πιστών την περίοδο του Πάσχα. Η οποία περίοδος εντέχνως επιλέχθηκε να αποτελέσει το εφαλτήριο ανάκτησης της απεγνωσμένης και χαμένης του δημοσιότητας και να σκανδαλίσει επίτηδες τους χριστιανούς ώστε να αντιδράσουν και αυτοί σπασμωδικά στη σημαντικότερη γιορτή της Ορθοδοξίας και της αγάπης, για να το χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα της αθεϊστικής θεωρίας του.
Εσείς είστε ο δημοσιογράφος, αλλά εγώ θα σας πω τα νέα : Χριστός Ανέστη και Χρόνια Πολλά. Θέλετε δεν θέλετε. Τώρα αν ένας υποτίθεται συγγραφέας όπως εσείς, δεν μπορεί να αντιληφθεί τι συμβολίζει το φως της Ανάστασης και πόσο πιο ανεκτίμητο, πολύτιμο, χρησιμότερο είναι από οποιοδήποτε ποσό της αεροπορικής μεταφοράς του τότε … τζάμπα τα μολύβια που ξοδέψατε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου